Daniel: Hej Tina. 

Tina: Witam cię Danielu. Czego twoja dusza pragnie w mojej skrzynce odbiorczej na moim telefonie? 

Daniel: Dzisiaj było dziwnie. 

Tina: Dlaczego? 

Daniel: Staliśmy tak blisko siebie, a nawet nie gadaliśmy. To serio było dziwne. 

Tina: Czego ty się spodziewałeś? Że rzucę ci się w ramiona i rozpłaczę? Przykro mi, nie mam trzynastu lat i moim marzeniem nie jest spotkanie ciebie. 

Daniel: Ale my się widzieliśmy wcześniej. 

Tina: Tak i co z tego? Jesteś zwykłym człowiekiem, jak każdy. 

Daniel: To przez twojego brata? Nagadał ci coś? Dlaczego nie rozmawialiśmy? 

Tina: Zrozum to, że moje życie nie kręci się wokół Johanna, który w domu spędza może dwa miesiące łącznie i zrozum, proszę cię, że nie chciałam z tobą rozmawiać. 

Daniel: O co ci chodzi Tino? Przecież było już dobrze. 

Tina: Daniel, nie jesteś wyjątkowym. Ja nie rozmawiam z każdym, proszę, uszanuj moją decyzję. 

Daniel: Tino, proszę cię, nie wymyślaj, okej? 

Tina: Nie chcę prowadzić z tobą konwersacji, proszę cię. 

Daniel: Tina, ogarnij się, nie wymyślaj. 

Tina: Daniel, mam chłopaka, odwal się ode mnie. Nie chcę z tobą pisać, nie chcę cię znać, rozumiesz? 

Daniel: O co ci chodzi?

Tina: A tobie? Po co do mnie piszesz? Nie rozumiesz niczego? 

Daniel: Tina, o co chodzi? 

Tina: Mogłam się tego spodziewać. Nie pamiętasz mnie w ogóle, ha. 

Tina: Ps. Kiedyś mówiłeś, że ja i Chris nie jesteśmy dla siebie. 

Tina: Mylisz się. Jesteśmy razem i jesteśmy najbardziej sukowatą parą w szkole. 

Daniel: Co ci zrobiłem? Niby dlaczego miałbym cię pamiętać? 

Tina: Jak myślisz? Kojarzysz może dwudziesty czerwiec dwa tysiące czternaście? 

Daniel: To... To byłaś ty? Jezu, Tina. Przepraszam, ja... Ech, naprawdę. 

Tina: Miło było Daniel, znowu, cię spotkać, ale to już koniec naszej znajomości. 

***

Pewnie zastanawiacie się, co między nimi się stało. Wszystko wyjaśni się w następnej wiadomości. 

Ps. Tak, wiem, jest 2017, Daniel ma 23 lata. W tym opowiadaniu/fanfiction ma 21 lat w 2017. Gdy był 2014 on miał 18 lat, a Tina 15. 

Dziękuję za uwagę i każdego kto to czyta, proszę, zostawcie coś po sobie...