-Min-ju! Wstawaj! Powiedziałam ci że masz wstać godzinę temu, do niczego sie nie nadajesz.
-Przepraszam, mamo...
-Ogarniaj sie, a nie mi kurwa dupę trujesz, szybko jak spóźnię sie przez ciebie do pracy to nie ręczę za siebie.

I tak wyglądał każdy dzień Min-ju, jej matka ją poniżała, zawsze wolała jej brata Seo-jun'a. Dziewczyna nigdy nie dostawała tyle atencji lub miłości co jej brat, jej matka zawsze jej wmawiała że to przez to że jest dziewczyna, i na to zasłużyła, ona jednak uważała inaczej, wiedziała że jej przyjaciółki mają normalne relacje z rodziną, Min-ju niestety takowych brakowało, ojciec nie był dobry, bardzo często krzyczał na dziewczynę gdy tylko zrobiła coś nie po jego myśli, gdy jego syn robił wszystko jak mu sie podobało.

-Min-ju, w końcu wstałaś! O boże jak ty wyglądasz, hahaha, idź sie pomaluj, albo lepiej do jakiejś kliniki z operacjami plastycznymi się umów- powiedział brat Min-ju, gdy wyszła z pokoju.
-Przepraszam
-Zamknij się, a jak będziesz już w tej klinice to poproś żeby zmienili ci też głos- w tym momencie Min-ju już nie wytrzymała
-Przestań! Przestań! Kurwa przestań! to boli, nie mam kurwa zamiaru więcej tego słuchać, odpierdol się ode mnie pojebie!
-Ej, Min-ju jak ty się odzywasz do starszego brata?
-Srak. Kurwa po co ja z wami w ogóle rozmawiam?
-Idź się ubierz, zaraz wychodzimy do szkoły. A jak wrócimy do domu to porozmawiamy- Min-ju poszła do pokoju zamknęła drzwi i poprostu się rozpłakała, nie wytrzymała już.

Po 10 minutach płaczu i duszeniu się własnymi łzami, Min-ju wyszła z pokoju uśmiechnięta i ubrana w długie szerokie spodnie, oversize'ową koszulkę i czarnej bluzie na zamek.
-Mamo jestem już gotowa!
-Okej, idź już do samochodu.
-Dobrze!- krzyknęła dziewczyna zakładając buty po czym wychodząc z domu, wsiadając do samochodu matki.

~~~~

No to to by było na tyle z prologu, mam nadzieję że zapowiada się wam ciekawie, i będziecie to czytać haha, postaram się napisać rozdział jak najszybciej, nie wiem jak mi wyjdzie, ale będę się starać żeby był do maksymalnie 2 tygodniii!!