Kolejne 10 rozdziałów za nami, a to oznacza, że skończyła się II część opowiadania...

ale muszę was zawieść(albo pocieszyć, w sumie nie wiem ;) ), to nadal nie jest koniec. :P

Poprzednie dwie części były pisane z perspektywy Ruggero, ta będzie pisana oczami Karol (i właśnie dlatego zmieniłam okładkę tej historii). 
Mam ogromną nadzieję, że ta forma również przypadnie wam do gustu.

Muszę Wam się przyznać... strasznie zżyłam się z tą historią. Wiem, że wielu ludzi chce mnie tutaj zabić, ubić, zamordować, tudzież to samo zrobić moim bohaterom, ale... no cóż, tak miało być od początku. Miał ją zranić. Miał ją wykorzystać. To nie miał być idealny facet, jak Metteo w Es el primer paso, który przez pół swojego życia wzdycha do jednej dziewczyny i wiecznie na nią czeka. Zdecydowanie nie! Ruggero jest... może nie zły, ale na pewno ma wiele wad. Ale skoro przeczytałyście wszystkie poprzednie rozdziały, wiecie że ma też uczucia. Tylko chyba nie umie z nich skorzystać, nie rozumie ich. I właśnie dlatego od nich ucieka. Tak jak uciekł od Karol. Ale przecież nie można wiecznie uciekać, prawda?

Ta część historii również ma swoją piosenkę przewodnią.

I chyba nikogo ona nie zaskoczy, bo wybór jest oczywisty... i(przynajmniej według mnie :P) idealny.

Oto ona:

Taylor Swift "I knew you were trouble"

https://youtu.be/vNoKguSdy4Y

PS. Widzimy się w kolejnej części! Buziaki! :* :* :*  

PS2. Co myślicie o nowej okładce? Podoba się? ;)