Kto by pomyślał, że nadejdzie czas kiedy directioners będą się wstydziły przynależności do fandomu?

Kiedyś jeśli byłaś directioner, to chodziłaś po ulicy z dumnie podniesioną głową, by każdy mógł zobaczyć kim jesteś. Bo było się czym chwalić. Jak w radiu leciała piosenka chłopców to zaczynałaś śpiewać na cały głos, nie ważne ile ludzi cię słuchało. Bo directioners były szalone i niereformowalne. Bo wiedziałaś, że gdzieś tam była osoba, która uśmiechała się na Twój widok i być może śpiewała razem z Tobą.

A teraz? Teraz nawet nie uśmiechniesz się na dźwięk piosenki 1D w miejscu publicznym. Nie. A czemu? Bo One Direction nie istnieje. Bo jeśli pokażesz twarz directioner ludzie Cię zmiażdżą.

To jest żenujące. Po prostu wstyd mi za Was.