Nie mam pojęcia co mam zrobić. Nie wiem czy chce z nim znowu być. Kocham go, ale nie mam pojęcia czy znowu chce się z nim wiązać po tym co zrobił. Może to nie była tylko jego wina. Na prawdę nie wiem co myśleć.

Nie martwię się tym teraz. Zaraz wyjeżdżamy w dalszą drogę.
- No to co? Waszyngton czeka. - zaśmiała się Vicky
- Czeka czeka - odpowiedziałam uśmiechem
- Za jakieś 4 godziny będziemy
- Okay

Nadal nie wiem co z Timem. Czuję coś do niego, ale nie wiem co to dokładnie jest. To co zrobił bardzo mnie zabolało. Oznaczało to, że mi nie ufał. Nie wiem czy coś się co do tego zmieniło. Skoro chce wrócić to chyba znaczy, że już nie uważa, że mogłam być wtedy z Shawnem. Na prawdę nie wiem już co mam o tym myśleć. A co z Shawnem? Do niego też coś czuję, bardzo dużo dla mnie zrobił. Pomógł mi kiedy tego potrzebowałam. Jest na prawdę kochany.
Może do niego zadzwonię. To chyba dobry pomysł.
Jak pomyślałam, tak robiłam. Od razu zadzwoniłam do chłopaka. Odebrał po trzecim sygnale.
- Cześć - przywitał się
- Cześć - odpowiedziałam
- Co u Was słychać?
- U nas bardzo dobrze, a u Ciebie?
- U mnie też. Gdzie jesteście?
- W tym momencie w samochodzie - zaśmiałam się - Jedziemy do Waszyngtonu
- Ciekawie. Coś się stało? - chyba usłyszał, że jestem smutna
- Nic... Tylko spotkałam się z Timem i...
- I wróciliście do siebie? - powiedział smutny
- Nie
- Jak to? Czemu?
- Nie wiem czy chce
- Chyba nie rozumiem
- Właśnie dla tego do Ciebie dzwonię. Nie wiem co mam robić.
- Jeśli na prawdę go kochasz to wróć do niego. To jest Twoja decyzja. Wiesz, że ja bym chciał, żebyś zrobiła inaczej, ale nie mogę Ci mówić co masz robić.
- No tak, ale właśnie nie wiem co mam robić. Shawn spróbuj mnie zrozumieć. Ty jesteś dla mnie bardzo ważny, ale do Tima też coś czuję.
- No ale Kaya jak ja mam Ci pomóc?
- Nie wiem. Może to był zły pomysł, że Ci o tym mówiłam. Pa
- Czekaj. Wiesz, że Cię kocham i będę na ciebie czekał, ale to Twoja decyzja.
- No dobrze. Dziękuję. Nawet nie wiesz jak chciałabym być teraz obok Ciebie
- Spotkamy się niedługo. Obiecuję
- Jak?
- Przyjadę do Was jak już zatrzymacie się gdzieś na dłużej.
- Okay
- Papa
- Pa. Tęsknię
- Ja też i to nawet nie wiesz jak bardzo
Po tych słowach się rozłączył
- Kaya co jest? - spytała Victoria po tym jak odłożyłam telefon
- Nic takiego
- Przecież widzę
- Tylko to co od dłuższego czasu
- Tim?
- Tak i Shawn
- Nie przejmuj się proszę
- Ciężko będzie, ale spróbuję...

Późnym popołudniem byłyśmy w hotelu. Zostawiliśmy bagaże i zeszłyśmy do restauracji na obiad.
Wieczorem wybrałyśmy się na spacer po okolicy, a że miałyśmy hotel prawie w samym centrum to wszędzie było blisko.
- Pięknie tu jest - powiedziała Vicky
- Oj tak. Cudownie - odpowiedziałam
- Jutro rano będzie równie cudownie. Wracamy już do hotelu bo jestem bardzo zmęczona
- Okay

Moja przyjaciółka poszła wziąść prysznic, a ja położyłam się i patrzyłam w sufit. Nagle mój telefon zabrzęczał. Wiadomość od Shawna
• Przepraszam. Jesteśmy przyjaciółmi nie powinienem tak zareagować. Wiedz tyle, że jeśli go na prawdę kochasz i dasz mu drugą szansę to może to się uda. Cokolwiek zrobisz, ja będę Cię wspierać. Pamiętaj
• Dziękuję, ale nie musisz przepraszać. Nic się nie stało.
Chodzi mi o to, że ja nie wiem czy go kocham.
• Nie musisz podejmować decyzji już teraz. Mam nadzieję, że postąpisz mądrze i nie będziesz żałować swojego wyboru. Nie ważne co zrobisz i tak Cię kocham.
• Też Cię Kocham. Dziękuję, że jesteś.

Później już nic nie napisał. Kiedy Vicky wyszła, ja poszłam się myć.
- Kaya proszę Cię nie martw się. - powiedziała szatynka kiedy wyszłam smutna z łazienki
- Żeby to było tak łatwo.
- Wiem, że nie jest. Shawn jest Twoim przyjacielem, tak jak ja. Jeśli zależy Ci na Timie to on to zrozumie.
- Tak. Wiem, ale mi chodzi o to, że ja nie wiem czy chcę być z Timem
- Musisz się poważnie zastanowić. Jeśli masz być nieszczęśliwa z Timem to lepiej z nim nie bądź.
- No dobrze. Ale teraz mamy się dobrze bawić tak? - uśmiechnęłam się
- No i to rozumiem - odwzajemniła uśmiech...