Jack na szybko zapakował rzeczy do plecaka i założył go po czym wybiegł z pokoju. Szybkim krokiem zaczął schodzić po schodach. Widział jak jego mama szykowała się do wyjścia.

-Ja też chcę jechać.- odezwał się gdy zatrzymał się tuż obok niej. Kobieta spojrzała na niego.

-Nie jestem pewna czy powinnam cię zabrać. Ostatnio jest tam niezbyt bezpiecznie.

-Mamo, obiecałaś mi. Henry tam jest. Miałaś mnie puścić do Królestwa.- chłopiec patrzył na nią zaciętym wzrokiem. Nie miał zamiaru odpuścić. Już wcześniej dała mu słowo że będzie mógł zobaczyć się z Henrym. To dzięki wizytom przy budowie mostu go poznał. Można powiedzieć że od razu powstała między nimi przyjacielska więź. W Alexandrii były inne dzieci, ale z nikim nie umiał się tak dobrze dogadać jak z Henrym. Stał się jego przyjacielem. 

Lara zamyśliła się na moment, rozważała wszystkie za i przeciw. Chciała by jej syn był bezpieczny, ale ciągłe trzymanie go pod kloszem również było dla niego szkodliwe. I gdyby się nie zgodziła, to Jack urządził by jej piekło. Gdy się uprze, to nic go nie powstrzyma. Mógłby nawet uciec z domu. To byłoby w jego stylu. A nie chciała narażać go niepotrzebne zagrożenie.

-Tutaj też są dzieci. 

-Ale nie są jak Henry. 

Jack nie odpuszczał. Zbyt ważne było dla niego to spotkanie. Kilka dni się z nim nie widział. W Alexandrii było zbyt nudno, potrzebował oderwania się stąd.

Lara w końcu ustąpiła na co Jack uśmiechnął się zwycięsko. Oboje wyszli z domu i udali się pod bramę gdzie stał Rick z dwoma końmi. 

-Daryl już wyjechał.- oświadczył Grimes i podał jej wodze od pas na głowie konia. Mężczyzna usiadł na swojego konia. Lara również to zrobiła po czym pomogła wsiąść Jack'owi. 

Ruszyli drogą w kierunku rzeki gdzie trwa budowa mostu. 

-Słyszałaś co działo się w fabryce?- zapytał Rick przerywając cisze podczas jazdy. Lara obdarzyła go pytającym spojrzeniem i zaprzeczyła głową.- To w zasadzie nic takiego, ale jednak budzi pewien niepokój. Na ścianie w głównej hali ktoś napisał "Nadal jesteśmy Negan'em". 

-Ktoś zawsze będzie mącił wodę. Będą próbować zepsuć, to co tworzymy. Nie da się tego uniknąć.- wzruszyła ramionami. Nie powinni się dziwić że ktoś wciąż nie pogodził się z tym jak teraz wygląda świat. Porzucenie dawnej natury nie jest przecież takie łatwe więc nic dziwnego że byli Zbawcy nadal jeszcze chcą zawalczyć o swoją dawną pozycję.

-Ale można to stłumić. Może gdybyś pojecha...

-Nie.- ostro wtrąciła się mu w zdanie. Oczywiście że wiedziała co miał zamiar powiedzieć.- Nie pojadę tam. Nigdy więcej. Ile razy muszę to jeszcze podkreślić?- zdenerwował ją. Znowu zaczął ten temat. Nigdy więcej jej noga nie postanie w Sanktuarium. Nie ważne co powie, może ją nawet błagać, ale swojej decyzji nie zmieni. Nie po to chciała wydostać się z tej parszywej fabryki aby do niej znowu wrócić.

-Wybacz. Ostatnio jest więcej stresu. Wzgórze się nie dogaduje z Sanktuarium. Nie ma nikogo kto chciałby poprowadzić ocalałych w fabryce.

-Może czas to zakończyć. Sanktuarium to tylko fabryka. Nie bez powodu mój brat okradał inne osady. Tylko dzięki temu tamto miejsce mogło istnieć. Nic nie da się tam wyhodować. W końcu wszystko się posypie. 

-Masz jakąś sugestię?- mężczyzna zerknął na ciemnowłosą.

-Chcesz doradzić się u zdrajcy?- zapytała z lekką drwiną.

-Nie myślę o tobie w ten sposób. Miałaś swoje powody by postąpić tak, a nie inaczej.- stwierdził Rick.

-Szkoda że więcej osób nie jest tak wyrozumiałych jak ty. Świat byłby prostszy.

-Nie zawsze taki byłem.

-Ja też. A jednak jesteśmy tu, co dowodzi że zmiany przynoszą korzyści. 

-To prawda. 

□■□■□■□■□■□■□■□■□

Gdy dotarli do obozu nad rzeką przy głównym namiocie panowało jakieś poruszenie. Ledwo co dotarli, a już coś było nie tak. Lara przyczepiła konia do drewnianej ramy wbitej w ziemię gdy Jack oznajmił że idzie poszukać Henry'ego. Nawet gdy kobieta kazała mu poczekać, chłopak w szybkim tempie oddalił się i zniknął między namiotami. Kobieta była sfrustrowana jego nieposłuszeństwem, ale wiedziała że brunet mimo że jest kłopotliwy to potrafi sobie radzić z problemami.

-Tato.- Carl nagle pojawił się obok Rick'a. Skinął głową do mężczyzny po czym oboje ruszyli w kierunku namiotu. Lara również poszła w ich ślady. Po wejściu do środka zastała burzliwą rozmowę, którą uciszył Rick.

-Co się dzieje?- zapytał Grimes.

-Mamy parę problemów.- oznajmiła Carol. Kobieta była sfrustrowana, ale nie tylko ona. Atmosfera w namiocie była napięta.

-Nurt rzeki się podnosi. Jeśli nie przyspieszymy pracy, most może ulec zniszczeniu. W najgorszym wypadku zawali się i wszystko pójdzie na marne.- oznajmił Eugene.

-To nasze najmniejsze zmartwienie.- wtrąciła Tara.- Zapasy z Wzgórza nie dotarły do Sanktuarium. Nie wierze tym draniom na słowo. Ich przewoźnicy po prostu zniknęli. To podejrzane. Nie sądzę by mówili prawdę, że nie wiedzą co stało się z zapasami.

-Nie tylko oni zaginęli. Mamy kilku dezerterów. Alden to sprawdził. Nikt nie wrócił do Sanktuarium. Ich bliscy są zaniepokojeni.- powiedziała Carol.- Ci ludzie po prostu zniknęli. 

-Od początku były z nimi problemy.- stwierdził Daryl.- Tylko nas obciążają.

-Bez nich nie ukończymy w szybkim czasie mostu. Są siłą napędową.- oświadczył Eugene.- Braki w ludziach opóźniają pracę.

-Chrzanić to. Sami są sobie winni.

-Daryl ma rację. Są jak pasożyty. W końcu się nam sprzeciwią i coś złego się stanie.- powiedziała Tara.- Lepiej pozbyć się problemu zanim sytuacja się bardziej skomplikuje.

-Nie mówmy zbyt pochopnie. To są wciąż ludzie, którzy potrzebują pomocy.- Carl stanął w obronie dawnych Zbawców.

-Ostatnio za dużo sobie pozwalają. Nie wiadomo co będzie dalej, a te zaginięcia nie pomagają.- dodała Carol.

-Są nam potrzebni w budowie mostu. To ważne. Ta budowla będzie filarem wspólnej współpracy. Nie możemy od tak tego skreślić.- oznajmił Rick.

Problem był poważny i zdawać by się mogło że wszystko idzie w złym kierunku. Lara słuchała ich uważnie. Zachowywali się jakby jej tu wcale nie było, ale ona nie miała zamiaru milczeć. 

-Niech Sanktuarium upadnie.- odezwała się ciemnowłosa. Oczy każdego kto był w namiocie przekierowały się na nią. To było niezbyt wygodne, ale przyzwyczaiła się do tego w Sanktuarium. Tam niemalże każdy jej czyn był przez kogoś obserwowany i oceniany.

-Co ona tu robi?- zapytała Tara i spojrzała wymownie na Rick'a.

-Stoję sobie.- powiedziała ciemnowłosa wzruszając ramionami.

-Jest jedną z nas. Przyjechała tu by nam pomóc. Dokończ swoją myśl.- ostatnie zdanie Grimes skierował do ciemnowłosej.

-Chodzi o to że Sanktuarium to fabryka. Nie da się tam nic uprawiać, to miejsce się nie rozwinie. Osady mają braki w ludziach. Alexandria, Królestwo a nawet Wzgórze.- po kolei spojrzała na każdego kto tu był.- Odłączcie Sanktuarium. Zaproponujcie w osadach schronienie dla każdego kto chce. Wielu ludzi przyjmie tą ofertę, nie tylko ja pragnęłam wyrwać się z stamtąd. Wtedy Sanktuarium przestanie być obciążeniem, osady będą miały nowych mieszkańców, a to przyda się przy rozbudowie. Moim zdaniem same korzyści.

-To brzmi zbyt dobrze. Skąd pewność że nic się nie posypie?- zapytała z wątpliwościami Tara.

-Już się sypie. Jeśli nie załagodzicie sytuacji, będzie tylko gorzej. Już pewnie wyczuli że tracicie kontrolę. Wykorzystają to, a wtedy się zbuntują i będą próbowali przejąć władze.

-Może mieć rację.- odezwała się Carol.- Nasi ludzie nieustannie muszą ich pilnować, przez co ciągle są poza osadami. Zbyt dużo kosztuje nas utrzymywanie Sanktuarium.

-Po oszacowaniu tego pomysłu, jestem tego samego zdania, co Carol. Liczba potencjalnych pracowników się nie zmniejszy, a sytuacja może się znacznie poprawić.- oznajmił Eugene.

-Jeszcze to przedyskutujemy.- powiedział Rick czym zakończył spotkanie. Część osób wyszła, jedynie starszy Grimes, Daryl i Tara zostali w namiocie.

Lara szła w kierunku namiotu, który zawsze zajmowała gdy była w obozie. Jej kroku dorównała Carol, która posłała jej przyjacielski uśmiech.

-Myślisz że to mogłoby się udać?- zapytała nawiązując do pomysłu Lary.

-Ze mną się udało. I tak, jestem tego pewna. To tylko grupa ludzi, którzy potrzebują przywódcy, kogoś kto nimi pokieruje, chcą wiedzieć kim teraz są.

-Dlaczego ty tego nie zrobisz?- zapytała Carol.

-Jesteś kolejną osobą, która mnie o to pyta. Wcześniej gdy mój brat zginąłby, to ja miałam przejąć po nim dowództwo w Sanktuarium. Nikt nie pytał mnie czy tego chcę. Godziłam się na to tylko dlatego by ktoś znacznie gorszy niż mój brat nie zawładnął Sanktuarium. 

-Był ktoś gorszy od twojego brata?

-Tak. To był zły człowiek. Zniszczyłby wszystko i każdego na swojej drodze.- samo wspomnienie Simona było nieprzyjemne. Zasłużył na to co dostał. 

-Przyjechałaś tu z Jack'em?- zapytała szarowłosa zmieniając temat. Lara siknęła głową.- Henry zaprzyjaźnił się z nim. Po utracie brata było mu ciężko, ale gdy poznał Jack'a... coraz częściej się uśmiecha. Ma na niego dobry wpływ.

-Znając mojego syna, ta pochwała brzmi dziwnie. Rozrabiaka z niego, ale ma dobre serce. 

-Henry bardzo naciskał bym cię zapytała o to. Czy Jack mógłby odwiedzić Królestwo na kilka dni? Bardzo mu na tym zależy. Zanim coś powiesz...- wtrąciła gdy Lara już miała się odezwać.- Będzie miał zagwarantowaną eskortę w drodze powrotnej. Ezekiel dziś wyjeżdża do Królestwa z większością naszych ludzi więc Jack będzie bezpieczny. Będą pod ciągłą opieką. Nic mu się nie stanie.

Lara uśmiechnęła się. Nie ważne ilu ludzi pilnowało by Jack'a, on i tak znalazł by sposób jak zniknąć. Martwiła się raczej że wpadnie mu jakiś głupi pomysł do głowy i wciągnie w to Henry'ego. Nie chciała by żadnemu z nich coś się stało. Ale nie mogła trzymać syna ciągle przy sobie. Miałby do niej pretensje, że ciągle go kontroluje i nie pozwala iść własną drogą.

-Zgadzam się. Niech chłopcy spędzą ze sobą trochę czasu. Dorastanie w takim świecie jest ciężkie. Nie zaznają przywilejów dawnego świata.

-Kiedyś było prościej wychować dziecko. Martwiłaś się że wraca zbyt późno do domu, za dużo imprezuje, buntuje się. Teraz jedyne czego chcę, to by przeżył kolejny dzień i nie zginął zbyt młodo. Bez przerwy o to się martwię.- wyznała szczerze Carol. Po tym co przeszła bała się że historia zatoczy koło. Henry był jej synem i była gotowa zrobić dla niego wszystko.

-Rozumiem twoje obawy. Czuje to samo.

Lara kiedyś nie sądziła że bycie rodzicem może być wspaniałe. Gdy dowiedziała się o swojej pierwszej ciąży poczuła szczęście. To uczucie było trudne do opisania. A gdy nadeszły narodziny Jack'a, jej życie się zmieniło. Narodziny jej synów były najszczęśliwszymi dniami w jej życiu. Pojęcie rodzicielstwa od tamtej chwili było zupełnie czymś innym. Byli dla niej najważniejsi więc sama myśl że może ich stracić przerażało ją jak nic innego.