Po skończeniu śniadania zabraliśmy się do pracy. Ogarnęłam się, aby jakoś wyglądać ale nieprzespana spokojnie noc daje mi się we znaki.

Wszyscy po kolei przeczytaliśmy przetłumaczone słowo Boże.

- Czytałem to więcej razy niż Playboya, którego znalazłem u taty.- powiedział zirytowany już blondyn.

- I co jest lepsze Dean?- zażartowałam.

- To chyba oczywiste.- poruszył zabawnie brwiami, zaśmialiśmy się oboje.

- Zetnij głowę a ciało się pogubi. Sądzę że głową jest Dick.- przestał siedzieć na laptopie Sam i dołączył do rozmowy posyłając bratu ostrzegawcze spojrzenie ten podniósł ręce w geście obrony.

- Czyli zbieramy składniki i tworzymy broń. Koniec pieśni.

- Jestem za zabiciem Dicka!- zmieniłam pozycję na kanapie bo zaczynało mi być niewygodnie.

- Ale co potem? Co z resztą lewiatanów? Padną trupem?

- Może.- odpowiedział mu Dean.

- Może? To wam wystarcza?- burkną niezadowolony brązowowłosy.

- Na pewno będzie łatwiej pozbyć się reszty gdy załatwimy ich szefa.

- To nie jest odpowiedź Moni.- sfrustrował się Sam.

- Dla mnie jest.- nie przejęłam się jego zachowaniem tak samo blondyn.

- Poznanie haczyka przed rozbiciem bramy to nie szaleństwo.

- Jeden problem na raz, okay? Później się tym pomartwimy.

- No tak. To twoje typowe podejście Dean.

- O co ci znowu chodzi?

- O to, że nigdy nie sprawdzasz czy jest haczyk, tylko idziesz na oślep.

- Sam nie jesteś lepszy ode mnie...

- Dosyć tego pierdzielenia! Zajmijmy się sprawą, okay? Później będziecie mogli kłócić się jak stare małżeństwo. - przywaliłam obojgu w twarz poduszkami, które miałam pod ręką.

~~~

- Martwię się o Kevina.

- To że nie zadzwonił nie znaczy od razu że mu coś się stało, Monic.

- Może tak ale mam dziwne przeczucie.

- Robisz tylko widły z igły.- rzekł Dean.

- Dobra co mamy?- zapytał Sam.

- Lewiatany można zabić jedynie kością obmytą w krwi trzech upadłych. Musi pochodzić od człowieka, którego dobroć dorównuje ich żądzy i mrokowi...

- No to powodzenia.

- Daj mi skończyć blondasie. Chodzi mi o to że tym prawym człowiekiem  może być jakiś święty.

- Niezła myśl.- pochwalił mnie Sam.

- A jeśli chodzi o krew trzech upadłych, upadłego anioła mamy. Następna jest od władcy upadłej ludzkości...

- Czyli Crowley'a.- przerwał mi Dean i wypiął język, kontynuowałam dalej.

- Trójeczką jest ojciec upadłych bestii. Czyli ...

- Alfa.- znowu to zrobił.

- Przestań!

- Co ja poradzę że lubię się z tobą drażnić.

- ~Dobrze, ale wszystkie alfy zbieraliśmy dla Crowleya, a Cass je później zniszczył.

- A jesteście pewni na 100% że wszystkie?

- No, nie ale ...

- Właśnie. O to zapytamy Cas'a.

~~~

Chłopcy postanowili przywołać króla piekła aby zdobyć jego krew.

- Serio teraz przybędzie tu sam król piekła? Nie podoba mi się to.

- Nie musisz być przy tej rozmowie.

- Nie muszę ale to mój dom i wolę go mieć na oku.- położyłam się na kanapie krzyżując ramiona i obserwując Winchester'ów. Spojrzeli się na mnie z rozbawieniem.

- Na co się gapicie?

- Tak masz zamiar go przywitać?

- Nie jest kimś istotnym dla mnie abym go szanowała i jeszcze specjalnie go witała.- oburzyłam się i  jeszcze czego, nie jest moim królem, kurna!

- Okay.

Wrzucili do naczynia, które było na stole ostatni składnik, przez chwilę palił się w nim jasny ogień.

Nagle pojawił się przed nimi mężczyzna po czterdziestce ubrany w czarny garnitur i płaszcz, jest dość niski ale nie niższy ode mnie.

- Witajcie chłopcy - zerknął za nich, tam gdzie byłam ja.- i ich nowa przyjaciółko.

- Wcale taka nowa nie jestem.

- Doprawdy? Wiesz przypominasz mi kogoś kogo nie widziałem od dawna.
Jak się nazywasz?

- Nie twój interes.

- Ciekawe cię rodzice nazwali, kochanie.- skrzywiłam się na to jak mnie nazwał.- Takie ostrzeżenie nikt przy Winchester'ach długo nie pożyje. Jestem ciekawy ile ty wytrzymasz.- nie rozumiem, o co mu chodzi?

- Ej, nie wezwaliśmy cię tu na pogaduszki. Wiemy jak pokonać Dicka.- powiedział zniecierpliwiony Dean. Wyjaśnili mu na czym to polega, oczywiście wszystkiego mu nie mówili.

- Więc o to był ten cały raban.  Kto wam przetłumaczył tabliczkę?

- Nie twój interes, ciekawski czarnooki dupku.- odpowiedziałam mu zgryźliwie.

- Uuu, umiesz pokazać pazurki.

- Dasz nam krew czy nie?- zapytał Sam.

- Z radością ale jeszcze nie teraz. Z ogromną przyjemnością załatwię Dicka, ale nie mogę pozwolić żebyście biegali z fiolką mojej krwi. Wiecie do ilu nikczemnych zaklęć wrogowie mogą użyć mojej krwi?- w sumie ma rację, znam się trochę na zaklęciach więc wiem na czym to polega.

- Więc kiedy?

- Na końcu. Gdy zdobędziecie wszystkie składniki. Najtrudniejsza będzie część z aniołem. Zważywszy na waszą rolę w ich małej apokalipsie. Nie wyobrażam sobie żeby ten chórek z góry chętnie wyświadczył wam przysługę. Chyba że trzymacie w zanadrzu jakiegoś aniołka?

- To by było wygodne ale nie.- spławił go zdawkowo Dean.

- Musisz być gotowy gdy cię znów wezwiemy.

- Dobra. A jeszcze jedno. Wiem z dobrego źródła że wśród nas jest jeden alfa.

- Z jakiego?- zaciekawiło mnie to.

- Nie twój interes, kochanie.- skopiował moje słowa, znowu mnie tak nazwał, yh. Jakoś udało mu się uciec z więzienia zanim Castiel je zniszczył.

- Skąd to wiesz?- zapytał Sam.

- Jak to mówią, przyjaciół trzymaj blisko, a wrogów jeszcze bliżej. Rzecz jasna mam go na oku. Często się przenosi. Ale mam podejrzenia gdzie możecie zacząć poszukiwania. Udanych łowów.- uśmiechnął się i zniknął.

- Gdzie palancie?!- krzyknął za nim blondyn.

Stół nagle zaczął się palić. Chwilę później zgasł ogień i ukazał się napis.

Hoople, Dakota Północna.

- Dupek zniszczył mi stół! To był na prawdę dobry stół, z dobrego drewna.- na pewno nie polubię tego typka choć było coś w nim dziwnie interesującego.

~~~

Hoople, potencjalna kryjówka alfy, noc

Siedzimy w samochodzie przed posiadłością, w której według Crowleya znajduje się alfa.

- Zupełnie ciemno. Nie widzę wnętrza.- nawet lornetka nie pomogła Dean'owi sprawdzić czy ktoś jest w środku budynku.

- Czekamy do wschodu słońca?- zaproponował Sam.

- Mowy niema. Idziemy!- wysiadłam z pojazdu i ruszyłam w stronę rezydencji.
Byłam już przy głównym wejściu gdy Sam złapał mnie za ramię i schował za kolumną.

- Oszalałaś. Masz zamiar wejść tak po prostu do paszczy lwa?- sfrustrował się.

- W sumie czemu nie.-zrobiłam głupią minę.- I tak kiedyś umrę. Czemu się tym tak przejmujesz?- wyminęłam go i poszłam na tył budynku, na pewno mają tam tylne wejście. Za mną poszli oczywiście Winchester'owie. Na szczęście tylne drzwi były otwarte i bez problemu weszliśmy do środka. Mieliśmy wyciągniętą w pogotowiu broń.
Szliśmy przez korytarz, na jego końcu były duże drzwi. Otworzyliśmy je. Wielka pięknie urządzona sala, na środku podłużny stół, a na nim martwe wampiry.
Zaraz co!?

- Są martwe. Czemu?- sprawdziliśmy, głowy na miejscu ale ubrudzeni są jakąś substancją wypływającą  z ich ust. Coś im solidnie zaszkodziło i chyba wiem co.

- Cholerny Dick Roman i jego syrop, który jest w większości produktów.

- Co?- spytali równocześnie bracia.

- Czyli to sprawka lewiatanów?- spojrzał na mnie Sam.

- No raczej. Kto ma hopla na punkcie zżerania wszystkiego i bardzo wysokie mniemanie o sobie, a teraz postanowił wykurzyć konkurencję.

- Pieprzony Dick Roman. Pozbywa się innych potworów.- rzekł blondyn.

- Spójrzcie na ścianę. Nie wygląda dziwnie?- zwróciłam uwagę na drewnianą ścianę.

- Poszukajcie jakiegoś przełącznika albo dźwigni.- rozkazał Sam.

Podeszliśmy do ściany i zaczęliśmy szukać.
Podeszłam do półki z książkami szukając.

- Patrzcie!- pokazałam im pół książki, za którą kryła się dźwignia. Pociągnęłam dźwignię.

Coś zazgrzytało i otworzyło się przejście w ścianie. Zobaczyliśmy...