"Szafirowe Kości" były dla mnie piękną podróżą, w której podążyłam za Vincentem i Morgan. Wielokrotnie pozwalałam sobie w tej historii wyjść ze strefy komfortu, dzięki czemu powstały bardzo intymne sceny, które dopełniły więź między głównymi bohaterami.

Nie myślałam, że tak emocjonalnie rozbije mnie zakończenie tej powieści, ale tak bardzo zżyłam się z tym światem, że bardzo trudno było mi go opuszczać.

Chciałabym podziękować mojemu beta teamowi, w którym dziewczyny prowadziły moje pióro i wskazywały ścieżkę, gdy zbłądziłam. Natalio, Agnieszko, Sandro, Michalino i Aleksandro - nie wiem czy wiecie, ale już nierozerwalnie ta historia będzie kojarzyła mi się z Wami i jestem wdzięczna za Wasze wsparcie i pomoc oraz serce, które zostawiłyście w szafirowym świecie.

Dziękuję wszystkim, którzy zdecydowali się sięgnąć po Szafirowe Kości i porwać się przygodom Vincenta i Morgan - ta książka jest dla Was.

Mamo - mam nadzieję, że pomimo uśmiercenia Twojego ulubionego bohatera, wciąż mogę przychodzić w niedzielę na obiad (wybacz </3).

Do następnego przeczytania!