DzikiSkrzat

Sanara to rasa, której bóstwa od zawsze okazywały swą przychylność. Jak można się domyślić, dzięki temu mają wysokie mniemanie o sobie. Towarzyszy im przy tym obsesja na punkcie piękna i bogactwa, w które opływa całe ich królestwo. Niestety, są oni przesiąknięci jadem, trucizną, jaka wyłączała w nich wszelką empatię i współczucie. Pycha tego ludu sprawia, iż są bezwzględni oraz ślepo podążają za zasadami, które pozwalają im pozostać idealnymi. Każdy, kto nie jest doskonały nie ma prawa bytu w tym społeczeństwie. Jak wiadomo, zawsze musi istnieć ktoś odmienny, naginający reguły i niedosięgniony przez prawo. To jest historia właśnie tych, co odważyli się kroczyć własnymi ścieżkami, wolnymi od bezlitosnych ram.…

DzikiSkrzat

Aria żyje w królestwie oddzielonym przez tajemniczy i niezdobyty mur od pozostałej części kontynentu. Mimo młodego wieku zawsze bierze na siebie całą odpowiedzialność, jednak jedno nierozważne zachowanie zmienia jej całe życie. Pewnego dnia przypadkiem odnajduje przejście prowadzące na drugą stronę muru i poznaje przystojnego wojownika innej rasy. To spotkanie nigdy nie powinno mieć miejsca, jednak Aria wie, że nie może cofnąć czasu. Na domiar złego, społeczeństwo, w którym żyje kieruje się jedna zasadą: „Przetrwa najsilniejszy", a lekkomyślne decyzje władcy oraz niepokojące zdarzenia na terenie całego królestwa, nakłaniają ją do podejmowania się rzeczy ponad jej siły. Na szczęście ma grono wiernych osób, które pójdą z nią choćby najciemniejszymi ścieżkami życia, prawda?(opis stworzony wspólnymi siłami z koleżanką)…

DzikiSkrzat

Mówi się, że nikt nie jest doskonały. Tia, jestem tego w pełni świadoma i Wy chyba również. Jak się uczyć to na błędach, a praktykować dopóki nie stanie się mistrzem. Te rzeczy dają mi nadzieję, że kiedyś będzie lepiej. Najważniejsze żeby do wszystkiego podchodzić z uśmiechem i śmiać się ze swoich niedoskonałości. Narzędzie zbrodni: ołówek automatycznySprawca: ja (Dziki Skrzat)Czas: przeszłość i obecny czasMiejsce: jakiś kąt mojego domu i internackie łóżkoŚwiadkowie: domownicy, którzy i tak nic nie widzieliOfiary: najbardziej zaufane osoby i może wkrótce WyPojawią się tutaj moje rysunki, które nie wyżerają oczu niczym Domestos. Spokojnie oszczędzę Wam tego. Nie oznacza to jednak, że moje prace nie przyprawią nikogo o ból istnienia ołówka w moich rękach. Zapewne znajdziecie w nich coś, co będzie prosiło o pomstę. Od tego są komentarze, które będą dla mnie wskazówkami. Co mogę powiedzieć na temat moich rysunków? Cóż... Czasami anatomia mnie przerasta i choć się staram wychodzą mi jakieś mutanty z poważnymi wadami genetycznymi (；^ω^）Ich rozmiar jest powalający - przeważnie pół kartki od zeszytu to za dużo. Mój rekord to 4x5 kratek, a ołówka na to poszło ( ꈍᴗꈍ)Zazwyczaj nie rysuję od pasa w dół (nienawidzę rysować stóp, bo mi nie wychodzą), głównie skupiam się na głowach, ale staram się to zmieniać.Są to postacie, które gdzieś wykorzystuję, chyba że coś testuję ¯\_(ツ)_/¯Jeśli ma ktoś ochotę zerknąć to zapraszam ₍₍ (ง Ŏ౪Ŏ)ว ⁾⁾…

DzikiSkrzat

Mrok jest przestrzenią, w której nawet najmniejsze światło wydaje się ratunkiem, lecz potrzeba go więcej do ucieczki. Niektóre zdarzenia z pewnością nie są przypadkiem i Lin przekonuje się o tym, gdy poznaje Rimilo. Biorąc go pod swoje skrzydła, nie ma świadomości, co młodzieniec ukrywa. Każda chwila w jego towarzystwie sprawia, że dobre serce mężczyzny zaczyna bić w innym rytmie. Z czasem Lin orientuje się, jakie uczucia nim zawładnęły, lecz druga osoba długo nie potrafi ich zrozumieć. Początkowo on sam się do nich nie przyznaje, jednak jest wobec nich bezsilny.…