Juliamrok

Była sobie raz dziewczyna, najmroczniejsza dziewczyna w okolicy. Mieszkała w jednym z sześciu ponurych, wysokich starych domów. W miejscu, gdzie rzadko świeciło słońce, a często wiał przenikliwy wiatr i smętnie padał smutny deszcz. Drzewa zdawały się szeptać zaklęcia. Niewypowiedziana tajemnica kryła się w każdym tchu wiatru.Dziewczyna miała czarne, długie włosy, nosiła tylko czarne sukienki, paznokcie malowała na czarno. Pod czarnymi okularami skrywała czarne oczy. Oczywiście to wszystko kontrastowało z jej białą cerą. Gdy inni łapali każdy najmniejszy promyk słońca, ona chowała się w cieniu. Czarną zasłoną odcinała się od światła dnia, a na jej oknie lubiły przysiadać czarne wrony. Odżywała nocą. Lubiła koty i szczury, lecz unikała ludzi. Dlaczego? Jak się taka stała? Kim była nim odkryła w sobie dziecko mroku? A może zawsze nim była? Oto jej historia.Historia w trakcie pisania, niech nieregularność Was nie zwiedzie.Opowieść będzie sukcesywnie poprawiana.…