ShizukaAmaya

Taemin wbił wzrok w zielono-błękitną przestrzeń przed sobą. Zdążyli przejść spory kawałek, bo najwyraźniej dotarli na skraj parku, rejon dotąd młodszemu nie znany. Chłopak poczuł jak, wcześniej zagubiony pośród filarów drzew, wiatr rozwiewa jego włosy, wreszcie wolny i niczym nieskrępowany, hasając po rozległej i opustoszałej polanie. Urzekająca cisza zaległa na tym zapomnianym przez świat terenie. Zdawało się, jakby jedynie wiatr i stojące pośrodku polany, stare i skrzypiące drzewo, byli mieszkańcami owego miejsca.Ta wietrzna polana zdawała się być idealnym miejscem dla ich dwójki. Z dala od ludzi, od ich słów i spojrzeń. Prywatny, mały świat.…

ShizukaAmaya

Głęboko zaczerpuję tchu, gubiąc się w pierwszym chłodzie nadchodzącego wieczora. Gloria żegnającego świat dnia tylko jednym łaskawym muśnięciem odznacza się na naszych twarzach, całą resztę światła zagarniając dla siebie. Zupełnie, jakbyśmy nie byli godni słonecznej szlachetności, jakbyśmy nie mieli do niej prawa...…

ShizukaAmaya

Na progu stał młody chłopak w nieco za dużej kurtce zimowej i śmiesznej, wełnianej czapce, która najwyraźniej chroniła go przed mrozami zimy. Leo nawet nie zdziwił się widząc tę obcą, a jednocześnie w pewien sposób znajomą twarz. Dokładnie takiego widoku się spodziewał. A mimo to nie był w stanie ustrzec się przed tym specyficznym, niezwykle rzadkim ukłuciem w piersi. Ukłuciem, które za każdym razem wywoływał w nim absurdalny uśmiech intruza, najwyraźniej nie odstępujący tego dziwaka na krok.- Znów tu jesteś? - odezwał się w końcu gospodarz, może niezbyt uprzejmie, ale przynajmniej na tyle wymownie, by nieznajomemu sygnał, że nie życzy sobie jego bezsensowych wizyt. Na nic jednak zdawały się tego typu znaki, wobec tak upartego typa.…

ShizukaAmaya

Ziemia była zimna, a źdźbła trawy łaskotały nieodsłoniętą skórę. W pierwszej chwili wzrok Taekwoona padł na leżącą pośród rozkwitu zieleni dłoń przyjaciela, otwartą, pustą. Zaraz jednak chłopak pokręcił głową i odwrócił wzrok. Wsparł się na rękach, po czym na nowo spełnił prośbę Jaehwana. Z tej perspektywy niebo faktycznie wyglądało inaczej. Było otwarte, wielkie, niezmierzone, a jego błękit rozlewał się wdzięcznie po całym polu widzenia. Na tej czystej kanwie malowały się zwiewne obłoki, którym Jaehwan poświęcał tyle swojej uwagi.…

ShizukaAmaya

Krople deszczu kapią, kap kap, moczą ziemię i ludzi, kiedy obserwuję świat w połowie przesłonięty zielonym materiałem parasola…

ShizukaAmaya

Bez słowa otwieram słoik z brokatem, odnajdując jakąś dziwną magię w jego świetlistej naturze. Przez chwilę wodzę wzrokiem od lśniącego wnętrza pojemnika, do twojej bezbarwnej twarzy, i z powrotem. W końcu zanurzam palec w słoiku, po czym dziecinnym gestem maluję podłużną, błyszczącą szramę na twoim policzku.…

ShizukaAmaya

Osoba, która ucieka, czasami nie zdaje sobie sprawy z faktu, że robi to właśnie po to, żeby ktoś ją wreszcie znalazł.…

ShizukaAmaya

Mówią, że dzieciństwo kształtuje całe nasze późniejsze życie. Śledząc ścieżkę własnych losów prawdopodobnie powinienem się pod tą prawdą podpisać. Kiedy rodzice siedmioletniego Minho, po niekończącej się w oczach chłopca burzy, wreszcie się rozstali, jako powód podając toksyczność ich związku, w malcu zakiełkowało pewne postanowienie. Zobrazował je w postaci nieudolnego obrazka, który jego mama powiesiła potem na jednej ze ścian nowego mieszkania. Dziecięcy rysunek przedstawiał postać o, w jego mniemaniu, anielskim uśmiechu, która spadła wprost z nieba, obierając za ścieżkę migotliwy blask jednej z gwiazd. W tej przepełnionej zapowiedzią szczęścia scence mały Minho zawarł całą swoją przyszłość, którą zamierzał wykreować zgodnie z własnymi ideałami.…

ShizukaAmaya

Obserwuję uciekający za cienką warstewką szyby świat. Małe, kolorowe domki, smukłe sylwetki drzew, zarys gmachu szkoły i przyległego doń placu zabaw; to wszystko zlewa się w mozaikę kolorów, w zastraszającym tempie znika mi z oczu. Fragmenty wspomnień zdają się wirować z porywami wiatru, szybować na skrzydłach ścigających się z pędzącym samochodem ptaków, ostatecznie pozostawać w tyle, za moimi plecami, poza zasięgiem wzroku.…

ShizukaAmaya

Obiektem obserwacji mojego przyjaciela okazał się być stary, nieco pożółkły już globus, zajmujący zaszczytne miejsce na najwyższej półce meblościanki. Nigdy wcześniej nie zwróciłem nań większej uwagi, traktując ów przedmiot jako wyjątkowo gustowny element dekoracji. Zainteresowanie malujące się na twarzy Taemina nie pozwoliło mi jednak przejść obok sytuacji obojętnie.…

ShizukaAmaya

Kolejna leniwa plama fioletu rozdarła monotonny krajobraz, uporczywie torując sobie drogę przez upalne powietrze, zmierzając coraz wyżej, w stronę słońca. Taemin obserwował lot balonika, szukając w nim odpowiedzi na swoje pytania. - Ciekawe czy dotrze - stwierdził niespodziewanie Yoogeun. Taemin spojrzał na niego nieprzytomnym wzrokiem. - Co takiego? - Wiadomość - odparł chłopiec, wskazując na obserwowany przez kuzyna obiekt.…

ShizukaAmaya

To jeden z tych dni, w których, być może głupio i bezpodstawnie, wierzę, że jestem w stanie ci powiedzieć. Mroki i niepokoje nocy odeszły wraz z poranną bryzą, a letnie słońce, choć takie samo jak poprzedniego dnia, zdaje się na inny sposób malować świat, wydobywać z panującego w mojej głowie mętliku tylko te jasne nici myśli i nadawać im niemal realną formę, pozwalając mi wierzyć, że wszystko będzie dobrze.…

ShizukaAmaya

- Nie zostawiaj mnie. - Szept płynął jednostajną melodią, wypełniając swoją obecnością obojętną ciszę, która zastygła w oczekiwaniu, obserwując. - Nie zostawiaj, nie odchodź - dźwięczało dalej, jak jakieś tajemne zaklęcie, któremu mocy dodawały snujące się po kątach cienie.…

ShizukaAmaya

Wieczorną porą dajemy się ponieść odmienności szerokich alej, skrytych pod baldachimami drzew, zaułkom i zakątkom tak innym w blasku gwiazd. Podążamy ścieżką opadłych liści, chwilami zbyt infantylni, by oprzeć się nieśmiałości spojrzeń.…

ShizukaAmaya

Ciemność zalegająca na scenie jest nieprzenikniona, uporczywie wzbrania się przed bijącym z trybun blaskiem. Dopiero kiedy jej centralny punkt zostaje oświetlony biało-błękitnym światłem reflektora, z setek piersi wyrywa się westchnienie zachwytu. Wszyscy wiedzieli, że czeka ich tego wieczora jakiś duet, nikt jednak nie spodziewał się, że będzie to występ lidera i maknae zespołu.…

ShizukaAmaya

Bezdźwięczność tyka cicho, zapożyczywszy głos zegarowych wskazówek, odmierzając kolejne chwile, którym przeznaczone jest zmarnowanie. Spoglądam na pozostawioną samej sobie poduszkę, wciąż noszącą ślady niedawnej obecności. Z cichym westchnieniem pozwalam sobie na przywołanie w pamięci blasku uśmiechu i odcienia ciemnych oczu, które to wyobraźnia maluje mi na wewnętrznej stronie powiek. Wspomnieniem ciepła głębokiego głosu, zagłuszam rodzące się z nieśmiałością rozczarowanie, ledwie zauważalny smutek, bezpodstawne i dziecinne niezadowolenie.…

ShizukaAmaya

Taniec nie potrzebuje refleksji, taniec to misterium uczuć, zdążyłem się już tego nauczyć podczas tych nocy spędzonych na obserwowaniu kocich poczynań mojego towarzysza. To był pierwszy raz, kiedy kawałek po kawałku, oddech po oddechu, zatraciłem się w magii chaosu, który dla Key był całym odmiennym, lepszym światem.…

ShizukaAmaya

Las szepcze, szumi, śpiewa, a ja ze zdumieniem wpatruję się w ten nieokiełznany optymizm zaakcentowany na nieboskłonie w postaci białych plam, pędzących gdzieś niestrudzenie, jaśniejących odbijanym w nich światłem słonecznym, hojnie ozłacającym również dostojną zieleń liści i wiekowy brąz pni.…

ShizukaAmaya

Ja również przysłuchiwałem się audycji, co dzień odbywającej się jedynie dla mnie. Nie potrzebowałem odbiornika ani antenki, wystarczyło zamknąć oczy i utonąć w melodii twojego głosu. To było moje prywatne radio, lepsze od wszystkich innych na całym osiedlu, choć nie nadające muzycznych hitów ani wiadomości.…

ShizukaAmaya

Urzeczony, zasłuchuję się w mieniące się szlachetnością granatu i wzniosłością srebra dźwięki, które rozkwitają w powietrzu, absorbując zmysły.…