_mias_

Ayaklarımın yerde bıraktığı izler beni eski bir anıya götürürken arkamda bıraktıklarım, bileklerimi sarmış beni de kendiyle beraber dibe çekiyordu. Ciğerlerimin acısı tenimdeki soğuğun acısıyla karışınca dayanılmaz olmuştu.Geçmiş. Şimdi. Gelecek.Zamanın zehirli oku beni olmadık anlardan vururken ruhumdan sızan kan hızlandı.Üç acımasız çocuk, ellerindeki kanı umursamadan ruhumun kaybolmasını izledi.kalbim, titreyen bedenime daha da korku pompalarken karşıma dikilen tüm varlığım , eskiden kudretli bir kaleyken şimdi parçalarla dökülmeye başladı. Oradan geçen bir yabancı burada olduğumu hatırlamayacaktı.…