Co zrobić, gdy ledwie stać Cię na własną ściółkę?
Jesteś dorosły, podaruj więc wiewiórkę,
To już nie tak jak za pisklaka, dasz byle jaką bibułkę,
Znalezioną porzuconą w kącie (nie)swojego gniazda,
Udekorowaną gliznami wydziobanymi przez dziób matki,
Zostaniesz nazwany dusigroszem, nie zdejmiesz tej łatki,
Gdy nadal jak pisklak dajesz, co kiedyś szło Ci płazem,
Dziś chcą byś coś lepszego dał, tym razem,
Wyhoduj sobie złote pióra,
Może iluzja coś zda swoje cuda,
Rozdając swoje zdobycze jak król,
Pokryjomu ciułając szyszkę jak żul.