Taniec na stole nago;
Czy już Ci się robi słabo?
Jedną w parlamencie nogą
Już stoję;
Wracam stamtąd, skąd wróciłam
I chyba się nie pomyliłam, że
Ktoś powiedział mi, że już tam byłam;
Przeczekaj ze mną, bo znów swe myśli zgubiłam...

To sam środek apokalipsy,
Nareszcie się wirus rozprzestrzenia,
A Ty, czytelniku, czy widziałeś spostrzeżenia,
Których się nie docenia?
Chyba nic nie mam do powiedzenia.

Znów wyobraźnia bierze górę;
Znów się moja głowa wciska w chmurę,
Z powrotem do korzeni mnie wzywa.
Po co się brać za coś innego,
Coś kompletnie szalonego,
Skoro i tak rymy Cię nie wykurzą stąd...?
Może to czas bym podpaliła lont?
Może pisarki zgon by wreszcie przyniósł coś?
Przeczekaj ze mną chwilę, aż pozbiera mi myśli ktoś...