Byłam już bardzo wstawiona. Nie panowałam już ani trochę nad tym co robię... Miałam dość tej mojej sytuacji, która ciągnie się już stanowczo za długo. Niko lekko przysypiała, a ja postanowiłam działać.

- Gdzie idziesz? - podskoczyła na równe nogi gdy wybiegłam z pokoju.

Udałam się do Stephana. Zebrało mnie nagle na przypływ szczerości. Jak mam być szczera to na trzeźwo nic, a nic by z tego nie wyszło. Wypite na odwagę podziałało...

- Lara? Boże w jakim ty jesteś stanie...

- Musimy pogadać - oświadczyłam.

- Teraz? Jesteś tego pewna? - ponownie odniósł się do mojego stanu.

- Tak, teraz koniecznie...

- A więc wejdź - rzekł przesuwając się.

- Ja... ja muszę Ci to powiedzieć...

- Na spokojnie Lara - widziałam, że daleko i jemu do spokoju.

- Ja... to stało się tak nagle...

- Co się stało?

- No, bo ja.. ja.. Ja .. - do oczu napłynęły mi łzy.

- Lara, wal prosto z mostu..Widzę ile Cię to kosztuje...

- Przespałam się z Markusem... dwa razy...

- Że co?

- Za pierwszym razem stało się to przypadkiem... A za drugim razem, ja chyba w pełni tego chciałam...

Stephan opadł na krzesło. Widziałam w jakim szoku był. Czułam nawet pijana jak bardzo go zawiodłam. Było mi wstyd. Czułam się najgorzej na świecie. A Stephanowi zwalił się świat.

- Wybacz mi... Ja..ja przepraszam - wybuchłam płaczem.

- Nie wiem co powiedzieć...

- Skrzywdziłam Cię, wiem.

- Lara...

- Nie musisz nic mówić, ja sama wiem jaka ze mnie podła małpa.

- Nie chciałem tego mówić - rzekł spokojnie.

- Ale ja czuję, że masz do mnie żal...

- Tak szczerze to nie ma... Bo ja.. Bo ja chyba tak naprawdę przestałem Cię kochać wtedy jak wyjechałaś  na rok.

- Czemu nie powiedziałeś mi tego wcześniej?

- Nie byłem pewny, ale teraz gdy nie ruszyła mnie Twoja zdrada poczułem, że to prawda.

- Czyli nie skrzywdziłam Cię? - trochę kiepsko kumam narąbana.

- Czyli nie skrzywdziłaś mnie - odparł. - Ale dziękuję za szczerość.

- Ja też - ulżyło mi.

Opuściłam jego pokój w poczuciu tego jakie życie jest przewrotne. Poczułam lekkie ukucie w sercu gdy wyznał, że już mnie nie kocha, ale ja też już nic do niego nie czuję. Dobrze się stało. Oboje odetchnęliśmy z ulgą, a ja już wiedziałam jaka jutro padnie decyzja...

- Wariatko!

- Byłam u Stephana - rzekłam ledwo stojąc na nogach.

- O cholera... - upuściła piwo.

- Powiedziałam mu o zdradzie...a jego to nie ruszyło. Przestał mnie kochać zaraz po tym jak wyjechałam na rok - opowiadałam. - Utwierdził się w tym gdy moja zdrada go nie ruszyła. Ulżyło mi... Oboje przestaliśmy się kochać, a ja mam pewność, że nie będzie cierpiał.

- Albo jestem tak pijana albo powiedziałaś to co powiedziałaś...

- Ulżyło nam obojgu...

- I jeszcze mi! Nie chciałam kolejnych afer tak samo jak ty.

- Teraz będzie już tylko lepiej...

- Czyli wybór jest jasny? - zapytała dla pewności.

- Tak...