Tak, będę tłumaczyła ten komiks. Autorka po prostu nie dodała stron...

Tym razem chcę Wam powiedzieć o czymś innym. Czymś, o czym wielu z Was nie wie, przez co wyciąga do wszystkiego z tego AU pochopne wnioski - o fabule Underlust. Tak, ono ma fabułę i to...  smutną. Naprawdę. Wszystkie te informacje zawarte w tym rozdziale wzięte są z bloga oryginalnej twórczyni AU.

Ale zacznijmy od początku. Od czego każdy kojarzy to AU? OD STRONY GWAŁTÓW. Błąd. 

Otóż, w Podziemiu nie zawsze działy się takie "zboczone" rzeczy. Było ono takie samo, jak w normalnej grze. W Undertale. Z drobną różnicą - potwory były bezpłodne. Nie mogły się mnożyć i były bliskie wyginięcia. Trwało to latami. Ta walka o przetrwanie. Bez rezultatów. Aż w końcu wydarzył się cud - królowa Toriel zaszła w ciążę. Potwory odzyskały nadzieję, którą jednak szybko straciły - królowa poroniła, przez co załamana uciekła do Ruin. 

Wiele lat później do Podziemia wpadł człowiek. Jego cechą było POŻĄDANIE. Naukowiec królewski Gaster postanowił wykorzystać ten fakt - odebrał ludzkiemu dziecku jego cechę i wstrzyknął ją wszystkim potworom, w tym swoim dwóm synom - Sansowi i Papyrusowi. Liczył, że w ten sposób potwory będą miały większe szanse na rozmnażanie się. Jednak... poszło nie tak, jak powinno i... od tamtego czasu cechą wszystkich potworów jest POŻĄDANIE od człowieka. To ono sprawia, że chodzą cały czas podnieceni. Nie z własnej woli. Zostali przymuszeni przez nową cechę. 

A dlaczego Mettaton nie jest taki, jak inni? Gdyż duchom nie da się czegokolwiek wstrzyknąć. A Blooky? On jest jak inni. Na naszego duszka z depresją wpłynęło po prostu jego otoczenie. Te zboczeństwa spowodowane POŻĄDANIEM. A Sans jest gwałcicielem? Nie. Pracuje tylko jako striptizer w klubie Grillbiego.

I jak? Kto z Was wiedział o tym wszystkim? Może choć teraz przestaniecie to AU traktować jak to najgorsze. Ono, w porównaniu do Undertail czy niektórych stworzonych pod same obrazki, naprawdę ciekawą fabułę. NIE OCENIAJCIE RZECZY PO OKŁADCE. 

~zmienna3