- Dziwne uczucie tutaj wrócić po takim czasie.- powiedziałam wpatrując się dokoła w dwór królewski.

- No dwanaście lat cie nie było. Ale i tak nic się nie zmieniło.- powiedział Dymitr parkując samochód przed mieszkaniem, w którym kilka lat temu mieszkaliśmy razem.

- Jutro jest kolacja na której będzie Lissa, Christian, Adrian, Sydney, ich dzieci oraz twoi rodzice. A więc żeby potem nie było że nic nie wiedziałaś.- powiedział strażnik patrząc na moją twarz z delikatnym rozbawieniem.

- No to będzie rozruba.- powiedziałam, po chwili odwracając się w stronę śpiących smacznie dzieci.

- Roxi...Aiden... Pobudka.- dodałam wpatrując się w dzieci, które chwilę później otworzyły leniwie oczka.

- Już jesteśmy mamusiu?- zapytał sennie Aiden, przecierając rękami oczka.

- Tak. Wysiadamy już.- powiedziałam spokojnie, po czym wraz strażnikiem oraz naszymi dziećmi ( Bella była też ) wysiadłam z samochodu.

Weszliśmy do mieszkania,w którym z Dymitr'em dwanaście lat temu mieszkałam i grzeszyłam w wielu miejscach.

Widząc salon, kuchnie, jadalnie oraz wiele innych pomieszczeń wspomnienia z przed dwunastu lat pojawiały się w mojej głowie przez co miałam wrażenie że to wszystko było zaledwie wczoraj.

Weszliśmy na piętro, gdzie zauważyłam były dwa nie zajęte pokoje, które miały delikatnie uchylone drzwi.

-Ktoś tu jest?- zapytałam Belikow'a, pokazując na otwarte pokoje.

- Nie. To pokoje dla dzieci.- powiedział strażnik otwierając pierwsze drzwi, które miały jasno niebieski kolor.

- To twój pokój młody.- dodał strażnik zapalając światło przez co było widać cudowny wystrój pokoju.

Aiden nie pewnie wszedł do pokoju, a chwilę później Dymitr zamknął drzwi mówiąc mu jeszcze "dobranoc".

Chwilę później strażnik otworzył na szerokość białe drzwi i zapalił światło ukazując śliczny biały pokój z figurkami dinozaurów.

- To twój pokój.- powiedział Dymitr do Roxany z delikatnym uśmiechem.

- Wow.- powiedziała Roxana nie pewnie wchodząc do pokoju.

- Ty i twój brat macie w szafach ubrania, które są w waszym rozmiarze. A więc przebierzcie sie i idź spać. Jesteś pewnie zmęczona. Z resztą twój brat pewnie też.- powiedział strażnik, doslownie pięć sekund przed tym jak nasza córka ziewneła.

- Dobrze. Dziękuję.- powiedziała grzecznie Roxi, po chwili cichutko dodając.

- Dobranoc.

Kiwneliśmy wraz z Dymitr'em głowami, a chwilę później strażnik zamknął drzwi od pokoju córki.

Belikow wziął mnie za rekę, po czym wraz z nim weszłam do sypialni, w której prawdopodnie powstały bliźniaki.

- Tęskniłem, Roza.- powiedział strażnik zamykając drzwi od pokoju.

- Ja za tobą też...przepraszam.- powiedziałam patrząc na strażnika, który wpatrywał się we mnie z miłością.

Z czystą miłością...

Która była i czekała dwanaście lat...

Oh, to był błąd...

Okropny błąd...

~ · ~ · ~

A więc rozdział 3.

Romitri już są, ale teraz pytanie.

Co będzie na jutrzejszej kolacji?

Czy bliźniaki dowiedzą się kim jest Dymitr?

PS. Przepraszam za chujowy rozdział!