Per. Polski

Miałem właśnie kłaść się spać gdy nagle zadzwonił do mnie USA. Uh... Co on jeszcze chce? Nie mam ochoty już rozmawiać na ten temat... Chcę odpocząć. Westchnąłem cicho i odebrałem telefon.
-Tak...? -zacząłem.
-Poland! Ja wiem co sobie o mnie myślisz ale potrzebuję pomocy... A bardziej chyba Japonia potrzebuje. -powiedział lekko spanikowany USA.
-Co? Japonia?
-Nie widziałeś jak się dzisiaj zachowywał?
-Ślepy nie jestem... Ale może miał gorszy dzień?
-Też tak myślałem... Do teraz... Napisał mi wiadomość, która mówi, że potrzebuje pomocy. Chodź szybko do domu Austrii to ci pokażę.
-Teraz?
-Cholera Poland! Tutaj nie ma ani minuty do stracenia! Ktoś chce go zabić.
-Ktoś chce... Co? O-ok. Wezmę Ukrainę i przyjdę do ciebie, ok?
-Szybko! -USA rozłączył się a ja pobiegłem do Ukrainy. W końcu z nim miałem iść jutro do Ameryki.
-Ukraś... -powiedziałem szeptem lekko dotykając kuzyna. Tyle wystarczało, by Ukraina się obudził.
-Mmmmm... Już jest ranek...? Tak szybko...? -rzekł zaspanym głosem.
-N-nie... Jest po 20.
-Więc czemu mnie budzisz?
-Musimy iść do USA.
-Mieliśmy iść...
-Jutro. Wiem. Ale Ame do mnie dzwonił, że Japonii grozi niebezpieczeństwo i musimy iść teraz!
-Czyli jednak! Dobra... Idź się ubierz, ja też coś założę normalniejszego i ruszamy!

~Time skip~

Szłem razem z Ukrainą w stronę domu Austrii przy okazji rozmyślając co mogło się stać Japonii. Na miejscu zastaliśmy dwóch germańskich kuzynów przed furtką.
-Wspaniale! Idziemy! Nie mamy czasu! -USA wręcz zaczął biec w stronę ulicy wschodniej, która prowadziła do Azji. Spojrzałem się na Austrię.
-Biegnijcie za tym deklem, bo jeszcze sobie cóż robi... Albo ktoś jemu. -powiedział german.
-Jasne... W razie czego powiesz wszystko Niemcom, ok? -rzekłem biegnąc powoli tyłem.
-Ja, ja... Uważajcie na siebie!
-Spokojna twoja rozczochrana! Dobranoc! -pobiegłem za Ukrainą i USA.
-Tsa... Auf Wiedersehen! -krzyknął Austria.

Per. Austrii

No to się porobiło... Wcześniej takich chorych akcji nie było! Każdy jako tako siebie wspierał... Nie mówię, że było idealnie, ale dało się znieść... A teraz? Eh... Oby im się udało i wrócili cali i zdrowi... Ciekawe co ja powiem Niemcom, jak się skapnie, że Polski i Ukrainy nie ma w domu? Wiem, że napewno prawdę ale... W jaki sposób? On napewno ruszy zaraz za nimi! Aj... Udałem się do domu i wypiłem meliskę, którą robiłem dla USA siadając w tym samym momencie na krześle w kuchni.
Nie zasnę chyba dzisiejszej nocy...

~Time skip again~

Per. Polski

W Azji panowała już noc, a dokładniej 2:35 czyli, według czasu panującego w większości krajów europejskich, 20:35. Cała nasza trójka stanęła przed domem Japonii... Widać, że ktoś próbowała wyłamać zamek w głównych drzwiach.
-Czyli stało się najgorsze... -powiedział Ukraina spoglądając na USA.
-Cholera -rzekł Amerykaniec i zaczął pukać w drzwi, jednak bez skutecznie- Uh... Japonia już by dawno otworzył.
-Może śpi?
-Daj spokój Ukraine... Po czymś taki by poszedł spać spokojnie?
-Nie wiem...
-Drzewo wiśni... -powiedziałem patrząc na łodygę z różowymi kwiatami, która wyglądała zza domu.
-Uh? Co ma drzewo wiśni do ocalenia Japonii? -powiedział Ukraina- po za tym to jest za wielkie drzewo jak na wiśnię.
-Wiśnia czy nie, ważne, że jest to drzewo, po którym ktoś mógł się wspiąć do pokoju Japonii!
-Serio? -USA podszedł do mnie i spojrzał się w tym samym kierunku.
-Tak. Japonia dość często wychodził tym oknem. Nawet raz sam widziałem!
-Szybko! -krzyknął USA po czym wszyscy pobiegliśmy w stronę drzewa. Na miejscu spojrzeliśmy w górę. Tsa... Nasze najgorzej myśli się spełniły. Okno było wybite.
-Czyli musimy się wspiąć po drzewie... Yea? -rzekł USA i lekko westchnął.
-Wy sobie róbcie co chcecie -rozłożyłem swoje białe, majestatyczne skrzydła- a ja sobie podlecę :)
-Ej! To nie fair! -powiedział Ukraina i lekko tupnął nogą jak mała dziewczynka z fochem.
-No ok, ok... Czekajcie -wziąłem kuzyna na ręce po czym postawiłem go ostrożnie na parapet. Następnie to samo cudem zrobiłem z USA.
-Boże... Ile ty ważysz?! Cholernie ciężko jesteś!
-No stary... Miałeś na rękach 4 co do wielkości kraj na świecie~ -powiedział Ame I poprawił swoje okulary.
-Dobra... Długo jeszcze będziecie dyskutować? -wrącił się Ukraś. Westchnąłem i wleciałem do środka. Zaraz po mnie wszedł Ameryka i Ukraina. Tsa... Tutaj musiało się coś stać.
Pokój Japonii wyglądał jak pobojowisko! Wszędzie leżały porozcinane mangi, poduszki... Rozbita lampa... Porozwalane meble... No i oczywiście telefon Japonii niemal na środku. Wziąłem go do rąk i próbowałem uruchomić.
-Kurwa no! Działaj! -podniosłem głos mając głupią nadzieję, że to cokolwiek coś da.
-Zostaw to Poland... Telefon nie dość, że jest zbity to jeszcze musi być nieźle wstrząśnięty... Nic już z nim nie zrobisz. -próbowałem jeszcze udowodnić Ame, że się myli ale na nic. Zrezygnowany wyrzuciłem telefon za siebie.
-To co teraz? -powiedział Ukraina odkładając jedną z rozciętych mang.
-Spóźniliśmy się... -rzekł Ame usiadł na łóżko biorąc i przytulając mocno małego pluszowego kotka.
-H-hej! Ame! -podeszłem do USA i położyłem rękę na jego ramieniu- Jeszcze nie wszystko stracone! Japonii tutaj nie ma, więc jest duże prawdopodobieństwo, że jeszcze żyje!
-Польща ma rację. -wtrącił się Ukraś- Przeszukajmy wpierw cały dom, a później ustalimy co robimy dalej, ok?
-Jak dla mnie spoko! -skierowałem wzrok z Ukrainy na USA. Ten natomiast powoli wstał nadal mocno trzymając pluszaka w dłoni.
-Dla mnie też... Jeśli nic nie znajdziemy to proponuję iść do Rosji... Może on coś wie?
-Dokładnie! To co... Idziemy? -rzekł kuzyn.
-Jasne! -odpowiedziałem po czym wszyscy wyszliśmy szybko z pokoju.

Per. Japonii

Uh... Gdzie ja jestem...? Ałć... Wszystko mnie boli... W-włochy... O-on... On mnie gdzieś wiezie?! Mh! Nie mogę nic powiedzieć ani się ruszyć! A co jeśli on... Serio mnie zabije? Ja... Ja jeszcze nie chcę jeszcze umierać! Poczułem jak łzy nabierają mi się do oczu. Japonia uspokój się! Wszystko będzie dobrze... M-musi! Napisałem do USA... On na pewno mi pomoże! Gorzej jeśli pomyśli, że to mój kolejny głupi żart... Cholera no... Jestem i-idiotą! Przez jakiś debilny prank jestem teraz związany w bagażniku! U-uh... Będzie dobrze... Będzie... Dobrze... Musi... Uh... Ame... S-sumimase!!! Tak mi wstyd...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Yea... Kolejny rozdzialik! Jak wam się podobało? 👉👈
Ah... No i pytanie do nexta... Czy wolicie taką małą weselszą odskocznię od tej akcji z porwaniem czy jednak chcecie kontynuację?

PS. Za błędy przepraszam

~1012 słów~