Za największy hit duetu Fred Astaire - Ginger Rogers uznaje się niewątpliwie "Panów w Cylindrach" Marka Sandricha z 1935 roku, a za najsłynniejszy numer "Cheek to Cheek" Irvinga Berlina z tegoż filmu. 

Rogers uparła się, że w tej sekwencji zatańczy w niebieskiej sukience obszytej piórami. Sandrich i Astaire gorąco jej to odradzali, wiedząc, że suknia nie nadaje się do tańca. Reżyser zaproponował, by założyła kreację, w której rok wcześniej tańczyła w sekwencji "Night and Day" w filmie "Wesoła rozwódka" - na zdjęciu.

Ginger obraziła się i opuściła plan zdjęciowy. Wróciła dopiero, kiedy Sandrich pozwolił jej na ubranie tego stroju, który chciała. Przez to zabrakło czasu na próbę generalną, w czasie której można by sprawdzić, czy sukienka rzeczywiście nie nadaje się do tańca. Od razu sfilmowano scenę. Jak obawiali się Astaire i Sandrich, z sukni od razu zaczęły opadać piórka. Astaire uznał później, że przypominało mu to "kurczaka atakowanego przez kojota". W sfilmowanej scenie da się dostrzec piórka leżące na posadzce. 

By zażegnać konflikt, aktor sprezentował Rogers złotą przypinkę do jej bransoletki z tzw. charmsami. Od tamtej pory na Rogers często mówiono "Feathers" - piórka. 

To wydarzenie stało się inspiracją dla twórców "Parady Wielkanocnej" z 1948 roku. W jednej ze scen Astaire, który wciela się w tancerza usiłującego zrobić wielką gwiazdę ze skromnej piosenkarki barowej, granej przez Judy Garland, tańczy ze swą partnerką, odzianą w suknię bardzo podobną do tej, którą miała na sobie Rogers. Pióra opadają wokół i przeszkadzają duetowi w występie. 

Dzisiaj wpadłam na genialny pomysł, by wrzucić do ciekawostek filmiki z YouTube'a XD. W mediach na górze jest oryginalny występ, tutaj parodia. Tak przy okazji, zawsze zastanawiało mnie, dlaczego "Cheek To Cheek" jest najbardziej znanym tańcem Rogers i Astaire'a. Ja zawsze podniecałam się "I'll Be Hard To Handle", "Pick Yourself Up", "The Yam" i "Let Yourself Go", a ten jest jednym z tych, które lubię najmniej. Chociaż i tak jest piękny.