Dzisiaj rano po tym jak Acacia zabrała mnie z lasu, udałyśmy się na lotnisko. Nie było to dla mnie przyjemne. W końcu siedziałam z nią całą drogę sama w samochodzie. Do tego narzekać na samolot też nie mogę. Wygodne fotele, nie czujesz, że lecisz i miła obsługa. Tylko nie wiem jak jest z jedzeniem, ale tego się nie dowiem. Nie mam zamiaru wpaść w jakąś pułapkę tej kobiety. Na szczęście nie jesteśmy same w samolocie. Leci z nami jeszcze dwanaście osób. W ich skład wchodzi pięciu wampirycznych koleżków mojej matki. Gdyby siedzieli za lub przed nami zwariowałabym. Najdziwniejsze jest w tym to, że to ona zaproponowała, żeby usiedli daleko od nas. No właśnie nas. Muszę siedzieć obok niej i udawać szczęśliwą córeczkę, gdyż jak nie będę tego robić niewinni ludzie zginą. To okropne jak Acacia się zmieniła. Wcześniej nie była tak szalona.
- O czym tak myślisz skarbie. - powiedziała przesłodzonym głosem. Spojrzałam na nią, a potem na pięcio letnią dziewczynkę siedzącą niedaleko nas. Nie mogłam ryzykować i denerwować matki bo to mogło się źle skończyć.
- Gdzie lecimy? Po co? Jaki jest Twój prawdziwy cel?- mruknełam szybko patrząc przez okno.
- Mówiłam ci jedziemy się lepiej poznać. Poznać od nowa. Nie mam ukrytych celów. Narazie, ale znając ciebie to szybko się dowiesz jak coś wymyślę. - Pokiwałam głową i wstałam z fotela.
- Gdzie idziesz? - spytała kobieta obok mnie.
- Do toalety, ale nie musisz wiedzieć. - mówię te słowa i idę w stronę pomieszczenia. Wchodzę do niego i patrzę na swoje odbicie. Nie jest tak źle. Nie mam makijażu, ale po co? Przecież nic się nie stanie jak narobie wstydu Acaci. Przemywam twarz wodą, a potem wychodzę. Siadam z powrotem na moim miejscu. Sięgam do mojej szarej torby, wyciągam wodę, biorę łyka. Po chwili świat się rozmazuję, a ja odpływam.

Wiem, że krótkie, ale to początek planu Acaci. W następnym rozdziale będzie (możliwe) moja śmierć. Kto już wie co się stanie z Dove? Podpowiedź: patrz w rozdział z perspektywą Acaci.