Niepewne kroczki i brak skupienia
Tak wiele mam Wam do powiedzenia!

Smutek i radość w mej duszy krążą
A do przewagi wcale nie dążą
Tęsknota, ciekawość, strach i śmiech
Już pora wziąć głęboki oddech

Przeszłość, co już pożegnana
I przyszłość, tak świeżo przywitana
Jedno i drugie wciąż ma znaczenie
I wpływa na serca mego dudnienie
Bo bije dla tych, którzy już nie moi
I woła wszystkich nowych do ostoi

Czas nadszedł dla mnie sprzeczny
I niemal niedorzeczny
Gdy serce rwie się na pół
A głowa uderza w stół

Dwa światy walczą ze sobą
Ja dla nich głupią ozdobą
Ach, łzy, które właśnie ronię
Od sentymentów niestety nie stronię
Pół mnie wciąż tam, gdzie było
Drugie już nowe życie zdobyło

Ach, życzcie mi powodzenia
I tylko dobrych próśb do spełnienia!