To takie zabawne.
Zaczęłam pisać wiersze marne.
A to wszystko przez życie
i to, co czuję skrycie.

Nigdy bym nie przypuszczała,
że tak wielką kolekcję wierszy będę miała.
To jest w sumie zabawne,
moje wiersze jak pamiętnik barwne.

Będą przywoływać wpomnienia
tak warte przecież zapomnienia.
To takie zabawne,
że wszystko ubieram w barwy czarne.

Ale po cóż kręcić i kłamać,
mam się śmiać czy załamać?
Szczęście ostatnio gdzieś mi umyka,
albo zwyczajnie me oko go nie spotyka.

Nie wiem, już nic nie wiem.
Żale i smutki swoje zjem,
aby wpłynęło na nie trochę szczęścia.
Chyba że to nie do przejścia.

Trudno, przecież to zabawne,
te moje żarty ciężkostrawne.
Te moje ciche łzy idiotyczne
są przecież takie komiczne.

To wszystko jest takie zabawne.