Kap. Kap.

Za szybami deszcz pada,
dzieje smutne opowiada,
Łzy po szybach suną szybko,
a smutek w mym sercu znów płytko.

Kap. Kap.

O pożegnaniach deszcz prawi,
dusza czeka, aż Słońce się zjawi,
tymczasem Księżyc wschodzi,
miasto jest bliskie powodzi.

Kap. Kap.

Wszystko w żałobie pogrążone,
światła dawno przygaszone.
Nigdy wiersze niedokończone
spadają deszczem wycieńczone.

Kap. Kap.

Ludzie z parasolami
błąkają się między światami.
Piękna rzeczywistość i senne marzenia
zdają nigdy nie mieć spełnienia.

Kap. Kap.

Szare jest niebo i dusze są szare
patrząc za okno szarą widzisz marę,
szare ulice i szare domy.
Deszczem przesiąkły nawet zasłony.

Kap. Kap.

W żałobie zasnął świat.

Kap. Kap.

Znów mam nieszczelny dach.

Kap. Kap.

Wśród deszczowych smug zakwitł kwiat.

Kap. Kap.