Asteria

Byłam strasznie zmęczona, ale sen nie przychodził. Słyszałam, że Ibbie i Kai pojechali na zakupy. Stwierdziłam, że nie ma co leżeć i czekać na kolejną przygodę w krainie Morfeusza. Wstałam i wyszłam z domu. Szłam przez las kiedy usłyszałam okropny huk. Coś jakby zderzyły się ze sobą dwa auta. Ruszyłam w tamtym kierunku. Po drodze wyczułam zapach krwi i alkoholu. Rozejrzałam się. Niecałe dwadzieścia metrów przede mną biegł zakrwawiony mężczyzna. Skoro ucieka, znaczy, że faktycznie musiało się coś stać. Ruszyłam biegiem w kierunku, z którego uciekał pijany mężczyzna. Dobiegłam do miejsca, gdzie biegł asfalt. Na środku stały dwa zmasakrowane auta. Podbiegłam do jednego, ale był pusty. W środku drugiego były dwie osoby. Kobieta była przytomna. Drzwi były wgniecione i nie dało się ich otworzyć. Dzięki wampirzej sile wyrwałam je i pomogłam kobiecie uwolnić się z pasów. Cały czas krzyczała, żebym uratowała jej narzeczonego. Wyciągnęłam kobietę z samochodu. Okazało się, że była w zaawansowanej ciąży. Najdelikatniej jak mogłam przeniosłam ją w bezpieczne miejsce i wróciłam po jej narzeczonego. Dobiegłam do kierowcy żeby sprawdzić czy jeszcze żyje. Na szczęście stracił tylko przytomność. Otworzyłam drzwi i wyciągnęłam nieprzytomnego mężczyznę, którym okazał się Matt Donovann. W pewnym momencie samochód dosłownie stanął w płomieniach. Zabrałam chłopaka w miejsce gdzie zostawiłam jego narzeczoną i w chwili, gdy kładłam go na ziemi, samochód  po prostu eksplodował.

Dziewczyna podeszła do Matta i próbowała go obudzić. Podałam mu szybko swoją krew. Kiedy odsunęłam rękę od jego ust, otworzył oczy. Podniósł się i przytulił dziewczynę. Sprawdził czy nic jej nie jest i odwrócił się w moją stronę. W jego oczach widziałam szok i strach. Zasłonił ciężarną narzeczoną własnym ciałem.

- Co ty tu robisz? Po co wróciłaś? - Matt zadawał pytania z szybkością karabinu maszynowego. - Po raz kolejny chcesz zniszczyć to miasto? Siostrzyczkę też ze sobą zabrałaś?

- Matt, uspokój się. Nie chce problemów.

- Ty powinnaś mieć na imię Problemy. Za każdym razem coś się dzieje kiedy jesteście w pobliżu. Miałaś tu nigdy nie wracać.

- Gdybym nie musiała tu przyjechać, nigdy więcej nie zobaczył byś mnie na oczy. - Usiadłam i oparłam się o drzewo. - Wyjaśnię Ci wszystko, ale na razie potrzebujecie pomocy. Można powiedzieć, że uratowałeś nam życie. Nie mam zamiaru nikogo krzywdzić. Mam wobec Ciebie dług i chce go spłacić. Pozwólcie sobie pomóc i zabrać się do szpitala.

- Niczego od Ciebie nie chce.

- Matt twoja narzeczona jest w ciąży. Chcesz się teraz kłócić jaka to ja nie jestem zła i bezwzględna, czy chcesz sprawdzić, czy z twoim dzieckiem jest wszystko w porządku?- To chyba trochę ostudziło gniew mężczyzny. Jeszcze raz przyjrzał się narzeczonej.

- Amy, jak się czujesz?

- Dla pewności wolałabym zrobić badania. Z resztą ty też powinieneś. A tobie... - Zwróciła się w moją stronę. - ...dziękuję. Gdyby nie Ty, nie wiem co by się z nami stało. - Odpowiedziałam jedynie uśmiechem i wysłałam smsa Ibbie, żeby przyjechała we wskazane przeze mnie miejsce jak najszybciej, i żeby zostawiła Kaia w domu.

Po 10 minutach przyjechała moją siostra. Pomogłam Mattowi posadzić Amy na tylnym siedzeniu. Powiedziałam Ibbie, żeby wracała do domu i miała na oku naszego gościa, a następnie pojechałam do szpitala. Matt wszedł do gabinetu z narzeczoną, a ja usiadłam na korytarzu i czekałam. Wyszedł po 15 minutach. Dzięki mojej krwi był cały i zdrowy. Usiadł obok mnie.

- Z moimi dziewczynami wszystko w porządku. Muszą zostać na obserwację, ale za dwa dni powinny wrócić do domu.

- Cieszę się. Dobrze, że wszystko skończyło się tylko na niewielkich siniakach. Jak doszło do wypadku?

- Nie wiem. To działo się tak szybko. Wracaliśmy z Amy od jej rodziców. Zachciało jej się pić, a w jej stanie ciężko jest zrobić jakiś skomplikowany ruch. Sięgnąłem po torbę, która leżała na tylnym siedzeniu, kiedy drugi samochód zjechał na nasz pas. Nie zdążyłem odbić.

- Widziałam tego faceta. Uciekał przez las. Był kompletnie pijany.

- Przez takich ludzi mogłem stracić ukochaną i dziecko. - Zdenerwowany Matt poderwał się z miejsca i kopnął stojący obok niego kosz na śmieci. Po tym jak dostał niezłą reprymendę od pielęgniarki usiadł na wcześniej zajmowanym miejscu. - Dziękuję. - Usłyszałam po chwili na co kiwnęłam głową. - Powiedz mi co tutaj robisz?

- Wolisz wersję krótszą czy dłuższą? - Matt zaśmiał się.

- Może się napijemy? - Przystałam na jego propozycję. Pożegnaliśmy się z Amy i ruszyliśmy w stronę samochodu.

Weszliśmy do baru i zajęliśmy stolik w kącie lokalu. Matt przyniósł butelkę bourbonu i dwie szklanki. Zaczęłam mu opowiadać co nas tutaj sprowadza pomijając oczywiście kwestie Kaia. Lepiej żeby na razie nic o nim nie wiedział. Parker trochę nabroił.

Później rozmowa zeszła na trochę luźniejsze tematy. Matt opowiadał jak poznał Amy i co się działo w mieście podczas naszej nieobecności. Ja za to mówiłam co się działo w naszym życiu po naszym ostatnim spotkaniu. O podróżach i korzystaniu z życia. Pytał o rodzinę i jakim cudem jest między nami taka różnica. Nigdy nie podejrzewałam, że rozmowa z Mattem będzie przebiegać tak płynnie i w pokojowej atmosferze. Pomimo jego uprzedzeń i obwiniania wampiry o całe zło tego świata jest świetnym słuchaczem. Wymianę zdań przerwała osoba stojąca za mną.

- Proszę, proszę. Wiecznie poprawny Donovann ma dziewczynę na boku. A gdzie się podziewa urocza Amy? - Odwróciłam się i ujrzałam przystojnego i dobrze zbudowanego bruneta. Jego ciemne oczy otoczone wachlarzem ciemnych rzęs uważnie mi się przyglądały, a na ustach wkradł się cyniczny uśmiech. Kilkudniowy zarost na idealnej twarzy dodawał mu uroku i pazura.

- Spadaj Enzo. To nie twoja sprawa.

- Donavann, gdzie podziały się twoje maniery? Nie przedstawisz mi swojej pięknej towarzyszki? - Jego brytyjski akcent pieścił uszy. Poznałam wielu Brytyjczyków, ale ten głos, jego głos, był przyjemny, mocny i pobudzający wyobraźnię. Stanęłam twarzą w twarz z przystojnym obcokrajowcem.

- Jestem Asteria. - Podałam mu rękę, której wierzch pocałował.

- Unikalne i niespotykane imię. Nazywam się Lorenzo St.John. Ale przyjaciele mówią mi Enzo.

- Nie masz ich tu za wielu. - Odezwał się Matt. Zaśmiałam się krótko.

- Masz Donovann jeszcze coś do ... - Postanowiłam przerwać tę słowną potyczkę.

- Myślę, że na mnie już pora. Zdzwonimy się. -Przytuliłam Matta i odwróciłam się do nowego znajomego. - Miło było Cię poznać.

- I wzajemnie. Zostajesz w mieście na dłużej? -Mężczyzna ukłonił się kurtuazyjnie. Uśmiechnęłam się na ten gest. Dawno się z takim zachowaniem nie spotkałam.

- Na parę dni na pewno. Mam tu coś do załatwienia.

- Cóż takiego? Chętnie ci pomogę. Może potrzebujesz przewodnika?

- Znam to miasto jak własną kieszeń, ale dziękuję za propozycję. Poza tym, nie wypada zdradzać wszystkich swoich atutów i planów przy pierwszym spotkaniu. Znika nutka tajemniczości. Żegnam panów.

Wychodząc, obejrzałam się za siebie. Wzrok pewnego przystojnego Brytyjczyka utkwiony był we mnie. Posłałam mu swój najlepszy uśmiech i opuściłam lokal.

Stwierdziłam, że najwyższa pora wrócić do domu zanim Ibbie i Kai się nawzajem pozabijają. Skoczyłam jeszcze do sklepu po karton wina. Jedna butelka zdecydowanie nie wystarczy. Może przy alkoholu tamta dwójka jakoś się ze sobą dogada?