Dla naszych straconych serc,
w ogrodzie zgubionych wnętrz
dusz, co na ziemię zostały zesłane
w nieodpowiednim czasie

Ciepło otula mnie
i daje mi nadzieję,
że jednak to nie koniec,
a jedynie początek

podróży w głąb Twego ducha.
Zasadzę Ci tam goździki,
które prawie mnie zabiły,
lecz Tobie pomogą odżyć.

Podleję je swymi łzami
i wpuszczę resztki światła
obecnego we mnie.
Niech te kwiaty kwitną w Tobie!

Zaopiekuję się nimi,
aby wypuścić
pąków jak najwięcej,
rozwijać je jak najlepiej.

Zrobię wszystko dla Ciebie!