Lubię swoją ciszę, przerywaną płaczem,
który mnie oczyszcza.
Lubie swój głód, więc nie idę do sklepu,
by móc uzupełnić swoją lodówkę.
Lubię swój ból i lubię swoją krew,
co spływa po moich udach
malując je na czerwono.
Lubię swoje cierpienie, z którym się szczerze przyjaźnię
tak, jak przyjaźnię się ze śmiercią.