Mroczna postać skryta pod czarnym płaszczem prędko przemierzała londyńskie ulice, nie zwracając uwagi na deszcz, który zupełnie przemoczył jej okrycie. Późny wieczór, ciemne, granatowe niebo wisiało nad dachami budynków i ani jedna gwiazda nie rozjaśniała mroku. Ta noc była równie ciemna co czasy, które właśnie nastały dla tejże postaci, a także innym podobnych do niej.

                 Przeszła przez zrujnowany mur i wspięła się po kilku stopniach. Napis tuż koło drzwi głosił: Sierociniec Wool's – Londyn. To było pierwsze i jedyne miejsce, jakie przyszło jej do głowy. Obskurny, zaniedbany budynek górował nad nią, przytłaczając ją swoim ogromem. Wyjęła zza peleryny śpiące zawiniątko. Jeszcze raz spojrzała na bladą twarzyczkę dziecka, pełne usta i zamknięte powieki, których rzęsy rzucały cienie na policzki. Na czółko niemowlaka opadało kilka czarnych pasm. Spało spokojnie, nieświadome tragedii, jaka je spotkała. Postać położyła zawiniątko u drzwi sierocińca, które od dziś miało stać się jego domem. Wyciągnęła z kieszeni kawałek pergaminu i pióro, a potem zaczęła niestarannie coś notować. 

                Nagle w jednym z okien budynku zapaliło się światło. Spłoszona postać szybko położyła pergamin przy dziecku i uciekła. Notatka była nieczytelna, składała się jedynie z czterech wyrazów, z których dwa zostały zamazane. Tym co udało się odczytać, było nazwisko: Leila Black.