Nadzieja
Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng
Gdy czarne chmury
Wielkie wichury
Jesienne deszcze
I zimne dreszcze
Gdy podupadasz
Ręce rozkładasz
Zaciskasz dłonie
Czekasz na koniec
Przyjdzie
Choćby w ostatniej chwili
Promyk przez chmury czarne się przebije
Prosto do serca
I nim upadniesz wzniesie cię w górę
Od wieków już patronka głupich
I tych, co dalej idą naprzód
Królowa niezłomnych - Nadzieja
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro