Niosący się echem przez ciemne korytarze skowyt
Niczym w najgorszym z sennych koszmarów nocy
Stał się ich odwieczną wręcz ukochaną piosenką
Jakby nie było tu dla nich piękniejszego dźwięku
Tylko w koło ta jedna jedyna melodia umierania
Powiedzcie nam prawdę czy za bardzo cierpicie
Chcecie stąd wyjść opuścić tę nieskończoność
Najwspanialsza z waszych tajemnic ujawniona
Możecie mówić nie znacie nas nie oszukacie
I chyba rację będą miały lecz kto o niej wie
Nikogo to jednak nie zastanawia gdy czuć
Odurzający wręcz zapach spalenizny
Zrywane bez krztyny litości ścięgna
A w uszach dzwoni ulubiona piosenka
Co w sobie kryjemy wie ON
Nikt inny się nie dowie
O naszej sile