~ Uśmiechnięta kropla deszczu ~
***
Z nieba spadła kropla, cicha, samotna,
Przez chwilę w locie czuła się bez celu, jak zwykła kropla,
Lecz uśmiech jej, choć trochę skromny,
Był blaskiem w burzy, iskrą w życiu ogromnym.
***
Spadła na kwiatek, na liść różany,
Gdzie inne krople w milczeniu leżały,
Ona, choć smutkiem była otulona,
widać uśmiech w środku,
Szukała blasku w każdym swoim kroku.
***
Przeszła przez kałuże, z rzeką płynęła,
W tafli jej lustra odbicie dostrzegła,
W swej prostocie sens życia zrozumiała,
Cierpienie i radość w sobie pokochała.
***
Była jak człowiek, co po burzy wstaje,
Choć w sercu ból, uśmiech mu sił dodaje,
Z deszczem łzy mieszając, smutek rozmywa,
Każda kropla szczęścia, w kropli deszczu spływa.
***
Ścieżki kręte, choć pełne wyzwań,
Każdy krok to nowe odkrycie,
Kropla deszczu się uśmiecha widząc swoje odbicie,
Warto tu powiedzieć że smutek i radość muszą iść w parze
Jedno bez drugiego nie może istnieć osobno tylko razem
***
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro