Destine's P.O.V

"I've heard you hates women, kaya ba ang sungit mo sa akin?" Pag open topic ko kahit alam ko ang rason niya. Well, I think this is the righ time to start my purpose.

Napatigil siya sa pagsubo at walang ekspresyon niya akong tiningnan.

"Don't talk when you're eating" Seryoso niyang sabi at muling sumubo ng pagkain. Napanguso ako. He just trying to avoid the topic.

"Bakit ka galit sa mga babae?" Pangungulit ko. Napaigtad ako nang binagsak niya ang kamay habang hawak ang kutsara.

"Because they are always being unreasonable. They are very difficult to understand. Most of them are deceptive that's why it's hard for me to trust anyone of them, anyone of you" Puno ng hinagpis niyang sabi. He gripped the spoon tightly. Ang dilim ng mukha niya. Pinilit ko ang sariling maging matapang para ibuka ng bibig.

"Who was the girl behind your hatred?" Seryoso kong tanong ngunit ang totoo kinabahan ako.

"My ex-fiance" Tiim bagang niyang sabi. Napatitig ako sa mga mata niya na kay asul na ng dagat. Pagkamuhi, sakit at galit ang nakikita ko doon.

"Why don't you let it go? Try to forgive her, trust me nakakagaan 'yun sa dibdib. But first, tanggapin mo ang katotohanang nangyari sa inyo. Acceptance is more important to eliminate your resentment" I certainly said. Nanlamlam ang mga mata niya at nanghihinang sumandal sa upuan.

"I can't. I don't know how" Bulalas niya. Huminga ako ng malalim at ngumiti.

"I can help you" Walang pag-alingan kong sabi. Kumurap siya at umayos sa pagkakaupo.

"I refuse. I don't need your help" Tanggi niya na kinanganga ko. Sinipa ko ang binti niya sa ilalim ng mesa at napadaing naman siya. I hissed. Wala pang tumatanggi sa akin.

"You brute, why did you do that?" Hasik niya.

"Dahil galit ako. Galit na galit at gusto kong manakit!" Bulyaw ko at pinabusangot ng husto ang mukha. He pursed his lips but he burst out of laugh. Napatanga ako.

"You're funny. Alright, I'll let you help" He said and he composed his self to calm down from laughter. I blinked my eyes several times. Ngayon ko lang siya nakitang tumawa ng ganun. Nakakapanghina ng mga tuhod ang paraan ng pagtawa niya. He was really adorable.

Tumikhim ako.

"You sure?" Kumpirma ko at tumango naman siya na kinangiti ko.

"So what are we going to do?" Tanong niya na may kunting ngiti sa mga labi.

"Hmmm first, you should have courage to face her. Mag-uusap kayo ng masinsinan" Nakangiti kong sabi ngunit agad sumeryoso ang mukha niya.

"No. That's not gonna happen" He immediately objected. I hissed.

"Wag ka ngang bato. Paano mo mapapatawad ang isang tao kung hindi mo siya harapin. Hear her side and then let yourself move forward without hatred. I know it's not easy but why don't you try it right?" I said and I winked at him. Napa-isip naman siya at napakrus ang mga braso sa malapad na dibdib.

"Game" Aniya sabay upo ng maayos. Napangiti ako ng malapad.

"So when we're going to philippines?" I asked him but I froze when I realized something. His forehead puckered.

"I mean, kelan natin pupuntahan ang ex-fiance mo? Namiss ko na kasi ang pilipinas kaya ko 'yun nasabi hehehe" Hilaw akong napangiti sa palusot ko. Mapanuri niya akong tiningnan saka tumangu-tango.

"I don't know yet" Aniya at muling kumain.

Pagkatapos namin sa pangalawang agahan bumalik na kami ng mansion. In fairness the foods are indeed delicious. Hindi nga ako nagkamali sa hula ko noon. Well, it's famous restaurant.

It's already Nine evening and I am now sitting on sofa while watching K-drama. The title is W.

"Kyaahhhh!" Napatili ako sa kilig nang hinalikan ni Khang Chul si Yeon-joo. Napakuha ako ng unan at pinalu-palo sa sofa. Agad kong tinaas ang kamay sabay yakap sa unan at itinakip sa bibig para maiwasan mapatili ng malakas ngunit para akong pinagbagsakan ng langit dahil agad napalitan ng ibang channel ang palabas. Agad uminit ang dugo ko at marahas nilingon ang naglapastangan sa remote.

Nakita ko naman si Lucas na umupo sa kabilang sofa na parang walang ginawa at hawak niya ang remote.

"Nagsabi ba akong ilipat mo sa ibang channel?!" Nagtitimpi kong tanong sa kanya. Saglit niya akong tiningnan saka humiga na parang walang narinig. Mas kumulo ang dugo ko dahil doon.

"Ano ba Lucifer?! Ibalik mo 'yun kanina!" Hasik ko at binato siya ng unan. Agad siyang napabangon at di makapaniwalang tiningnan ako.

"What's your problem?" He asked with annoyance.

"Huh! Tinanong mo pa? Nilipat mo sa ibang channel 'yun ang problema ko kaya akin na 'yang remote bago pa kita masapak" Nangangalaiti kong sabi at padabog tumayo.

"Akin na nga 'yan!" Akma kong agawin ang remote na nasa kamay niya ngunit agad niya itong tinago sa kanyang likod. Napatanga ako at napasuklay sa buhok dahil sa asar.

I tried to get the remote again but still, I failed. Nakabusangot akong umupo sa tabi niya habang siya naman may ngising nang-aasar. I tried to pull his arm but he was stronger than I was so I failed again and again. Bumagsak ang balikat ko at alam kong hindi na maipinta ang aking mukha.

"Ano ba?! Akin na sabi iyang remote!" I'm frustrated

"Nah-uh, get it if you can" Nang-aasar niyang sabi. Natahimik ako para makapag-isip ng paraan. Maya-maya'y napangisi ako dahil sa ideyang naisip ko.

Kagat-labi kong napatingin sa mukha niya na kinakunot naman ng kanyang noo.

"Stop biting your lip brat" Saway niya at nanlaki nalang ang mga mata nito nang agad akong pumatong sa kanyang mga hita.

He tried to get up but I pushed him hard that made him lean to the sofa. I smirked. Agarang inilapit ko ang mukha sa mukha niya na kinalaki ulit ng kanyang mga mata. Agad kong kinapa ang remote sa ilalim ng likod niya at napangisi nalang nang nahawakan ko ito. Wala na akong sinayang na pagkakaton ay agad ko itong dinukot sa kanyang kamay.

"Gotcha!" Naiusal ko sa saya at akmang aalis na sa kandungan niya ngunit nanlaki nalang ang aking mga mata nang agad yumapos ang braso niya sa likod ng beywang ko. Naalarma ako at agad napatingin sa kanyang mukha habang nagpipilit na makaalis.

"Bitawan mo nga ako!" Hasik ko ngunit ngumisi lang siya kaya kinabahan naman ako.

"My turn" Maskulado niyang sabi at napasinghap nalang nang agad niya akong hiniga sa sofa.

"Wahhhhh! Manyakis!" I screamed and I tried to push him away. I was stopped and my eyes widened when he smirk.

Muli akong nagpupumiglas ngunit para akong makahiya na damo na kung mahahawakan agad pumiyok nang naramdaman ko ang mga labi niya sa mga labi ko. My world stopped in that moment. My body and soul weakened that's why I don't have a strength to prostest. I am paralyzed by his tender lips. His lips moved and he gently bit my lip. Napaawang ako at tuluyan na niyang nasakop ang mga labi ko. His kiss turned into aggresive that he is craving for it. He kiss me like he meant it. I could feel my heart beats wildly. The fire lurking on me ignited as his tongue entered to my mouth like an explorer searching for something interesting. I even closed my eyes to feel the sensation. I responded to his kiss seems like I am accustomed to it. The taste of his mouth is freaking intoxicating and it's driving me insane. Nakakaadik ang halik niya. Naging marubdob ang halikan namin ngunit para akong nabitin sa isang masarap na putahe nang lumayo siya. Para akong nalugi ng milyones. Ngumisi siya at umalis sa ibabaw ko. Nakanganga lang akong nakatingin sa itaas na parang hindi pa nagproseso ang lahat sa utak ko. D-did we kiss?

Wala sa sarili akong napahawak sa mga labi at nahigit nalang ang hininga. It was true. He kissed me. Oh my God! We kissed!

Napabalikwas ako sa pagkakahiga at agad naglibot ng tingin. Nakita ko naman si Lucas na umakyat na sa hagdan. Damn, totoo ngang naghalikan kami. Napatakip ako sa mukha habang umiling-iling.

"No, no, no!" Paulit-ulit kong usal. Ang nangyari kanina ay isang malaking mali. Hindi pwedeng maghalikan ang dalawang taong hindi naman nagmamahalan. My dignity is important to me. What happened earlier was definitely wrong. I am just his writer of his destiny and I'm here for very important purpose. 

"Ahh!" I screamed. Napasabunot ako sa buhok dahil sa frustration. Wala sa sarili akong napasandal sa sofa. Napanguso ako at napahawak nalang sa mga labi. I admit, savouring his tender lips was fucking so good. It made me lost my sanity, dammit.

Padabog akong tumayo at pinatay ang TV. Nakabusangot akong umakyat sa itaas at pumasok ng kwarto. Binagsak ko ang sarili sa higaan. Napatitig ako sa kisame at agad namang bumalik sa isipan ko ang nangyari kanina.

"Eeiiiiiii!" Gigil na gigil kong sinabunutan ang sarili. Why I let that happened? That was not supposed to happen. Umiling-iling ako. No, everything was just a dream. It was just a dream.

I took a deep breath and smiled. Pumikit ako ngunit nag-flashback na naman sa akin ang naging halikan namin kaya napanguso ako para pigilan ang mapa-iyak. I'm so stupid. Dumapa ako at sinubsob ang mukha sa unan.

"Ang tanga tanga ko" Mangiyak-ngiyak kong sabi. Di ko nalang namalayan na nakatulog na pala ako dahil sa pagmumukmok.

PAGKAGISING ko ng umaga agad akong pumanhik ng banyo at agad naghubad. Binuksan ko ang shower at naptili nalang ako dahil sa lamig ng tubig.

"Brrrrr ang lamig" Naiusal ko at nagpatuloy sa pagligo. Sinabunan ko ang lahat ng katawan at nag shampoo na rin. Binuksan ko ulit ang shower habang nakapikit dahil ayaw kong mapasukan ng bula ang mga mata ko. Nangunot ang noo ko dahil walang tumulong tubig. Tumingkayad ako at inabot shower.

"Bakit wala?" Reklamo mo at sinubukang binuka ang mga mata ngunit pinagsisihan ko lamang iyun dahil pumasok sa mga mata ko ang bula. God, ang hapdi. I wiped my face using my hands but the situation was become even more worse instead.

Napasigaw ako dahil sa hapdi ng mga mata. Kumapa ako sa kung saan. Pilit kong tinunton ang kinalalagyan ng tuwalya ngunit nabigo ako.

"Oh my god, Lucas! Help me!" Sigaw ko. Dahan-dahan akong naglakad at nakapa ko naman ang dingding.

"Where's my towel? Dammit" Malutong akong napamura dahil may kung anong nahulog sa sahig at hindi ko pa rin natunton ang tuwalya. Gusto ko ng maiyak dahil sa hapdi ng mga mata ko. Nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang sa nakarating ako sa pintuan. Binuksan ko ito at walang pag-atubiling lumabas ng kwarto habang nakapikit.

"Lucas! Help me!" Mangiyak-ngiyak kong tawag sa kanya. Saan na ang lalaking 'yun? Lintek.

May nakapa akong pintuan at mabilis ko itong binuksan. Mabuti't hindi ito naka lock. Kumakapa akong naglakad hanggang sa may nabuksan akong pangalawang pinto. Pagapak ko palang sa sahig nalaman ko ng banyo ito.

"Lucas! You're not here right? You're not here" Usal ko sa hangin at narating ko naman ang shower. Agad ko itong binuksan at laking ginhawa ko nang may tubig na bumuhos sa akin. Itinaas ko ang mukha para maalis ng husto ang bula sa mga mata ko.

Afterwards, I turned off the shower. I slowly opened my eyes and I blinked three times. Nakahinga ako ng maluwag dahil nawala na ang hapdi sa mga mata ko.

"Thanks God!"

"You woman!" Napaigtad ako dahil sa lakas ng sigaw na iyun. Nataranta akong napalingon sa likod at gayun nalang ang paglaki ng mga mata ko dahil sa mukha ni Lucas na pulang pula habang nakalublob siya sa bathtub. Litaw na litaw ang ugat sa noo at sa leeg niya. H-he's mad.

"W-what's the matter?" Halos mautal kong tanong. His lips pursed tightly. Marahas siyang nag-iwas ng tingin.

"Fuck that. Are you trying to provoke me?!" Muli akong napaigtad dahil tumaas na naman ang boses niya at saglit niya akong binalingan ngunit hindi ito makatingin sa akin ng deretso. Napahilot naman siya sa sentido.

"B-bakit ka ba naninigaw?! Problema mo hah?!" Tumaas na ang boses ko dahil sa inis. I'm not a deaf. I can hear him clearly.

"Look at yourself! You're naked, you stupid!" Agad nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabi niya. Mabilis kong tiningnan ang sarili at impit akong napatili dahil wala nga akong saplot.

"Aaahhhhhhhh!" Kumaripas ako ng takbo habang nagsisigaw ngunit bigla nalang akong tumalbog kasabay ng pagkirot ng aking noo. Umikot ang aking paningin at may nakikita akong mga star. Pilit inaninag ang nasa harapan ko. It's a door. Bumagsak ako sa sahig at tuluyan nawalan ng malay.

NAGISING ako dahil sa lamig ng aking noo. Agad ko itong kinapa at nahawakan ko naman ang Ice pack na nakapatong. I even winced as I get up. What happened? I roamed my eyes. Naalarma ako dahil hindi ito ang kwarto ko kundi ang kwarto ni Lucas. Shit. This is really shit. I immediately examined myself. Tanging robang puti ang suot ko at walang wala akong panloob. Double shit.

Dali-dali akong bumaba ng kama habang hawak ang Ice pack. I was supposed to open the door but there was someone who did it. Bumungad sa akin si Lucas na kinalaki ng mga mata ko.

"Luc_arayy!" Agad akong napangiwi nang kinaladkad niya ako palabas ng kwarto.

"Hurry up. You need to leave here right now" Nanlaki ang mga mata kong tumingin sa kanya.

"What?! Why so sudden? I've done nothing wrong. Hindi pa nga ako nakahanap ng matitirhan palayasin mo na ako? Grabe, ang laki ng puso mo ah" Atungal ko. Bagay nga sa kanyang tawaging Lucifer. Walang konsensya at walang awa, kagigil.

"My mother will arrive later and she should not see you around. Quickly Destine" Apura niya at kinuha sa akin ang Ice pack. Napakurap-kurap ako.

"Wait! What about my things?" Pilit kong hinihila ang kamay ko sa kanya.

"Just wait outside and you must act that you're just a stranger" Seryoso niyang sabi. Masama ang loob kong nagpatangay sa kanya at pagbukas niya sa entrance door sumalubong sa amin ang nakangiting magandang babae ngunit agad kumunot ang noo nito nang napadako ang tingin nito sa akin.

Agad akong napatingin kay Lucas na ngayon ay para ng tuod nakatayo.

"M-mom?" He uttered. Bakas sa boses niya ang pagkabigla.

"Yes darling and what's the meaning of this? Who is this beautiful girl beside you?" Mapanuring tanong ng Mommy niya at tiningnan ako nito mula ulo hanggang paa.

"She's just a random girl Mom but don't worry, she is going to leave" Agarang sabi ni Lucas at pasimple ako nitong tinago sa likod niya. Napanguso ako. I'm sure nakikita ako ngayon ni Mrs. Quevas sa kabilang dimensyon.

"A random girl? I doubt that. Hindi mo ugaling magdala ng babae dito. Maliban noon sa ex-fiance mo na si Mickey. And she's too gorgeous for just a random girl" Nagdududang saad ng Mommy niya. Well, she fond of speaking tagalog language.

"S-she's my friend" Palusot naman ni Lucas.

"Friend my ass. Don't fool me son because you're not good of it. I know you very well. She's wearing your bathrobe and how can you explain that to me? Don't tell me na nanghihiram lang siya. We have plenty of bathrobe son" Naging seryoso naman ang boses nito. Sumilip ako at agad naman itong napatingin sa akin. Ang kaninang seryosong mukha napalitan ng maaliwalas.

"My God, she's really beautiful. So Angelic, I like her for you son!" She giggled and my jaw dropped.

"Mom!" Saway naman ni Lucas. Agad akong umalis sa likod niya.

"Ahmm ma'am" Panimula ko.

"No, call me Tita Emmy" Nakangiti niyang sabi at hinawakan ako sa balikat. I smiled to her genuinely.

"Honestly Tita, I am really a stranger. I just don't have a choice. Ganito kasi 'yun. Isa ako sa naging pasahero ni Lucas papunta dito sa Boston. Muntik na kaming madisgrasya sa paglanding kasi may kasabay kami__" Naputol ang sasabihin ko nang napasinghap si Tita at napatakip pa sa bibig. Nag-alalang lumingon ito sa anak niya at muling tumingin sa akin.

"Pero sa awa ng diyos naging maayos naman ang lahat. Pero noong nakalabas ako ng airport doon ko na narealize na naiwala ko ang wallet. Iyun nalang sana ang pag-asa ko para makahanap ng matirhan dito since wala naman akong pamilya rito. That time, kinapalan ko nalang ang mukha para makahingi ng tulong at si Lucas ang nalapitan ko. Nakiusap ako na makitira pansamantala sa bahay niyo. What a shame of me" Pinalungkot ko ang boses para magmukhang totoo. God, forgive me my sin. Bumakas naman ang awa sa mukha ni Tita.

"No sweetie. Don't be ashamed. If I were you I'll do the same as you did. May nakita ka na bang matirhan?" Masuyo niya akong tinanong. I pouted my lips and I shook my head. Her eyes widened before he glared Lucas.

"My son said to me that you're leaving. Is that really what you want?" Tanong niya sa akin. I bit my lip and I glanced Lucas were looking at me like a beast. I lowered my head.

"Sweetie, look at me. Tell me the truth" Mahinahon sabi ni Tita kaya dahan-dahan akong nag-taas ng tingin.

"H-he forced me" Halos mapiyok ang boses ko dahil nakaramdam ako ng kaba. Lucas frowned with disapproval. I pursed my lips as Tita gave a death glare to him.

"Son? How can you be so cruel to her? She already lowered her pride as she pleaded for your help and now you just going shoo her?!" Napaigtad ako nang tumaas ang boses ni Tita. Lagot na. Mananagot na naman ako nito ni Lucifer.

Pasimple kong sinulyapan ni Lucas at nakita ko naman ang tiim ng bagang niya. Napahilamos siya sa mukha.

"Mom, she's just a stranger. She can't leave here forever or for long" Nababangas tugon niya.

"But she have no family here nor home. She's homeless while we're having a luxurious mansion. Where's your conscience? Tayo ang mas may kakayahan na makatulong sa kanya. Sa hitsura niya, delikadong pagpagala-gala siya sa kung saan. Besides, she's innocuous" Pangaral ni Tita kay Lucas. Tama, iyung mga taong mayayaman sila ang mas may kakayahan na tumulong. Hindi iyung sila pa ang mas nagpapahirap sa mga mahihirap.

"Mom, I'm saying that she can't rely to us. She must stand on her own" Katwiran naman ni Lucas. He's holding back not to get angry.

"Tita, mag-apply nalang ako bilang katulong niyo. Pwede? Promise di kayo magsisisi na tanggapin ako" Sabat ko at pinasigla ang boses. Umawang ng kunti ang bibig ni Tita Emmy na parang nag-iisip.

"Okay, para hindi naman 'to maging sakit sa pride ng anak ko. Tatanggapin kita bilang katulong pero hindi lahat gawain ng bahay gawin mo. You're still free to enjoy your life. Ituri mo na ding bahay mo 'to. Gagawin mo lang ang mga simpleng gawain. You don't need to clean the house since there's a housekeeper once a week_"

"Mom! That's too much. Just get her as an official maid. She will do the work of true maid and we're not going accept any housekeeper anymore" He protested. I hissed to my mind. Sama talaga ng ugali nito.

"No son. She will do what I've said. We're still going to accept any housekeeper and that's final!" She exclaimed and she immediately clung to my arm. Hinila niya ako palakad at iniwan namin ang nakasimangot na Lucas. Napangiti ako.

"By the way what's your name?" Tanong ni Tita.

"Destine Danehills po. 24 years old" Nakangiti kong pakilala pero bahagya akong napangiwi dahil sa isa pang kasinungalingan. Namangha naman siya.

"Nice name. Matanda lang sayo si Lucas ng apat na taon" Aniya. 28 years old na kasi si Lucas.

"Ganun po ba"

"Actually, gusto na ni Lucas na magkaroon ng sariling bahay pero hindi ako pumayag. Sa laki ng mansion na 'to hindi pwedeng ako lang ang titira dito. I really cried when he told me he want to live on his own. Iyung asawa ko pang si Warren nasa pinas nag-manage ng mga negosyo namin doon kasama ang pangalawa naming anak na si Killan" Salaysay niya at medyo nalungkot pa siya.

"Malungkot maging mayaman Tita?" Wala sa loob kong tanong. Tinapunan niya ako ng tingin at nagpatuloy kami sa pag-akyat ng hagdan.

"Yes and no. YES, dahil kadalasan hindi natin mabigyan ng oras ang pamilya and NO dahil lahat ng gusto mo makukuha mo. But then ang uri ng saya na nakuha mo sa pamilya hindi nabibili ng pera kaya mas importante ang pamilya bago ang pera" Nakangiti niyang sabi. Napatangu-tango ako. Nakarating naman kami sa hallway.

"Saan pala ang pamilya mo?" Tanong niya. Napakagat ako ng labi.

"Nasa Wrilumbos po. Unknown place ang pinanggalingan ko. Isa po iyung may kaliitang isla. Sa katunayan niyan tatlong magkapamilya lang ang nanirahan doon. Kami lang ang nagbigay ng pangalan sa lugar namin kaya hindi mo iyun makikita sa mapa. Ang papa ko lang rin ang pamilya ko" Malungkot kong sabi. Malungkot ako dahil ang dami ko ng kasinungalingan. Baka pagkamatay ko maging reyna na ako sa impyerno. Jusko, wag naman sana.

"Sorry"

"Naku, okay lang po Tita" Pinasigla ko ang boses. Saglit kaming natahimik.

"Wait" Napatigil ako nang huminto siya at mapanuri niya akong tiningnan.

"Bakit mo suot ang roba ni Lucas?" Mapanuksong tanong niya. I gulped.

"Confidential po eh. Pero swear wala kaming ginawang kababalaghan" Saad ko at pinagkrus ang mga daliri. She giggled.

"Alright. Di na kita tatanungin" Muli kaming nagpatuloy sa paglalakad at napailing-iling ako habang may nakapaskil na ngiti sa mga labi. I never think that subject of Mrs. Selvia is jolly.

@Missloorh