Wznosisz mnie,a jednak spadam,
Co się z nami dzieję?

Powiesz mi wkońcu prawdę,czy nadal
będziemy w tym trwać,jak zagubione dzieci?

Usłyszałam kiedy mówiłeś ona powinna zacząć
żyć beze mnie,

Znałeś moją potrzebującą Ciebie duszę,
Istnienie nie oznacza życia,

Jesteś lekiem mojego upadłego serca,a jednak
odszedłeś bez ostatniego słowa,

Do dzisiaj widzimy się na korytarzach,
Patrzymy się w te same oczy wciąż nie zmienne,

Wszyscy dookoła patrzyli się na nas,jak na wyznawców
nowej religii,
Straciliśmy swoje iskierki,straciliśmy wszystko,ale cel
pozostał taki sam,

Odzyskać dawne światy schodzące się codziennie od nowa,
Chociaż raz skończmy udawać,

To nas niszczy,więc dlaczego sobie na to pozwalamy?
Możemy skończyć tą głupią grę?
Jeden jedyny raz być tym kim byliśmy od początku.