- Nie wiem jak to państwu powiedzieć, ale panienka Alexandra straciła pamięć. - powiedział doktor z poważną a zarazem smutną miną.

- Nie! A na jak długo ją straciła? - zapytała z płaczem jej mama.

- Na całe życie. - odpowiedział doktor i odszedł tylko sobie w znanym kierunku.

- Nie tylko nie to! Moja mała dziewczynka straciła pamięć na zawsze! - krzyknęła rozpaczliwie pani Rodriguez Gonzales.

Widziałam w oczach kobiety smutek i cierpienie. Bardzo to boli rodzica, jeżeli jego dziecko cierpi.

*Taehyung*

Wyjąłem telefon z kieszeni i napisałem do chłopaków, bo pewnie się martwią.

Tae: Chłopaki! Musicie o czymś wiedzieć.
Baek: I co z nią? Wszystko okey?
Tae: No właśnie nie...
Tae: Alexia.. no nie wiem jak to powiedzieć.
Baek: No wyduś to wreszcie!
Tae: Alexia.. Alexia straciła pamięć.
Baek: Na jak długo?
Tae: Na zawsze...

*Alex*

Obudziłam się w białym nieznanym miejscu. Kiedy chciałam siąść w pionie przeszył mnie okropny ból z tyłu głowy.

- Gdzie ja jestem? - zapytałam sama siebie.

Odpowiedziała mi cisza. Wstałam z łóżka, nie trzymałam się dobrze na nogach, podeszłam do drzwi złapałam za klamkę i pociągnęłam. Runęłabym na podłogę gdyby ktoś by mnie nie złapał. Otworzyłam oczy i ujrzałam jego twarz, nic się nie zmienił.

Hejoo!
To jaaa! Wróciłam po dłuższej przerwie!
I jak rozdział? Jak myślicie kto odwiedził naszą ulubioną bohaterkę? Piszcie komentarze kto ma pomysły. I pamiętajcie jeszcze o gwiazdkach ⭐ to bardzo motywuje i wtedy wiem że ktoś to czyta i mam dla kogo pisać. 😉
Pozdrawiam,
~97Estrella97😊