- Luka? – Zaczepiła chłopaka ciemnowłosa, nim ten wrócił na łódź po pożegnaniu się ze wszystkimi. Alya czekała na nią nieopodal, niby grzebiąc w telefonie, ale Marinette i tak czuła na sobie jej spojrzenie. – Czy dałbyś mi swój kufer? Znaczy Super! Numer! Numer telefonu. Ehhh. - Marinette opuściła załamana swoje ręce, nie rozumiejąc czemu się tak jąka.  Chłopak uśmiechnął się lekko.

- Jasne. – Odpowiedział, wyciągając z kieszeni telefon. – Ale nie znam go na pamięć.

- To ja podam swój. – Stwierdziła ciemnowłosa, czując jak rumieniec pojawia się na jej twarzy i zaczęła wymieniać po kolei cyfry.