Czujecie się jak grzmoty, kiedy jesteście wściekli?

***

Grzmot w chmurach huczy, jak bęben w niebie bijący,
Ogromna moc natury, co ziemię drżąc budzi.
Jego grzmoty odbijają się w sercach naszych dusz,
To dźwięk, co w nas obudza respekt i grozę, a zarazem zmysły wzrusza.

W błysku białego błysku nieba, jego moc jawi się,
Jako potęga nieba, która nie znosi sprzeciwu, wie się.
Lecz grzmot to też pieśń burzowej natury, która szumi,
Jak mówiąca ziemia, że w żywiołach swych nie ustąpi.

Choć przeraża swym hukiem, to w nim też jest piękno,
To część cyklu życia, w jakim czujemy się mało znacząco.
Grzmot to przypomnienie o potędze przyrody i kosmosu,
W naszym kruchym bycie, jest jak dźwięk przeszłości i przyszłości losu.

Tak w gromie natury, słychać przekaz ukryty,
Że choć jesteśmy małymi istotami, jesteśmy z nią zżyte.
I w rytmie grzmotu odczytujemy tajemnice życia,
Jak w języku nieba, słyszymy to, co jest nam ukryte.