Co ma być, to będzie

Morro

Zacząłem się przygotowywać psychicznie do mojego wyczynu. Siedziałem na łóżku i bawiłem się liną. Sara stara się mnie odciągnąć od mojej misji, ale wtedy odpowiadam jej:
-Co ma być, to będzie.-Chyba zacząłem wierzyć w przeznaczenie.
-Sara-wszedłem do kuchni, gdzie rudo-włosa próbowała odgadnąć zagadkę.
-Co tam, gejku?-pyta.
-Myślisz, że ta lina puści?-pytam pokazując ją. Sara spojrzała na nią.
-Nic nie jest wieczne.-uśmiechnęła się, co mnie tylko zdołowało.
-Dzięki.-usiadłem zły-masz coś?-pytam.
-Odpowiedź będzie na "P".-mówi.
-Skąd wiesz?
-Przeczucie.-mówi.

Udałem się na sale treningową i postanowiłem zrobić coś, czego się boję.

Stanąłem na linie i zakryłem oczy chustą. To ryzykowne, ale ryzyko to moja pasja, nie?

Zrobiłem pewny krok w ciemność.

Jeśli mi się uda, dzisiaj w nocy udam się na wieże, przywiąże line, a nad ranem przejdę.

Każdy krok przemyślałem 5 razy.

Mój oddech był spokojny.

Wsłuchiwałem się w otoczenie, mimo, że byłem sam.

Szedłem, aż nagle poczułem pod nogami grunt. Zdjąłem chustę.

Przeszedłem.
-Tak!-wrzasnąłem na całą sale i zacząłem skakać ze szczęścia-zobaczysz świecie! Jutro dokonam czegoś, co wszyscy zapamiętają do końca życia!