Sięgnął po kolejny kubek z kawą, chcąc chociażby trochę się rozbudzić. Drugą dłonią przetarł powieki, wzdychając.

Było długo po północy, znowu zasiedział się przy dokumentach. 

Początkowo nie miał takiego zamiaru, ale sprawa NamJoona tak go wciągnęła, że nie był w stanie się oderwać. Dokumenty zawierały wiele informacji, których nie znalazł w swoich wcześniejszych poszukiwaniach. 

Jin sam nie potrafił zrozumieć nic z tej urzędowej paplaniny, więc przekazał je Jiminowi, licząc na pomoc.

Młodszy miał zagłębić się lepiej w tych dziwnych cyfrach i słowach, czytelnych tylko dla wybrańców i wytłumaczyć dokładnie zapisane w nich informacje Jinowi. 

Tym właśnie sposobem Jimin już kolejną noc z rzędu spędzał z kubkiem kawy, odnajmując coraz to nowsze tropy. 

Dowiedział się wiele o firmie prowadzonej przez ojca Yoongiego, który jak się okazało zachorował na raka kilka miesięcy przed śmiercią syna. 

Yoongi miał dziedziczyć całą firmę. Tak zapisał w testamencie jego ojciec.

Jednakże z dokumentów wynikało, że był jeszcze jeden dziedzic. Firma przechodziła na niego, jeśli Min Yoongi zrzeknie się praw do zarządzania. 

Lub umrze.

Niestety, dokumenty nie określały kim dokładnie był drugi dziedzic.

Ojciec Min Yoongiego żenił się dwa razy. Matka chłopca zmarła w wypadku kilka lat po urodzeniu syna, a gdy Yoongi miał lat czternaście, jego ojciec ożenił się ponownie. Tym razem jego wybranką była o wiele młodsza kochanka, która wyszła za niego właściwie tylko dla pieniędzy. Miała ona syna, niewiele starszego od Yoongiego.

Z tego co dowiedział się Jimin, nie byli oni zgodnym rodzeństwem. Kłótnie odbywające się między nimi miały głównie podłoże finansowe. Starszy brat chciał również dziedziczyć część firmy, ale nigdy nie udało mu się przekonać ojca. 

I to był trop. 

Naprawdę dobry trop. 

I po około dwóch godzinach poszukiwań, Jimin znalazł osobę, która mogłaby być potencjalnym mordercą, lub zleceniodawcą. 

Zmarszczył brwi, widząc znajome imię i nazwisko. 

Cholera.