słowa, wyrazy, zdania
utykają w moim przełyku
zatykają płuca
duszą od środka
co do krzyku zmusza
nierównomierne wydychanie
zająkanego bełkotu
własnej dumy spalanie
przez przymknięte powieki
oczekując uwolnienia
lecz próżno czekać przez wieki
charczące próżne słowa
nic nieznaczące
bo w gardle i tak tkwiące
właściwie niesłyszane
za daleko, za daleko
w płucach zakopane
pozostają w sercu
powoli próbując uciec
tańczą w ognistym walcu
wybijając rytm nieregularny
przyspieszywszy oddech
powodują ból astralny
kumulują się niebywale
niewypowiedziane skrycie
malowane myśli
przeprosiny, obietnice

na koniec zatykają przewody
układ krwionośny ostatkiem sił
biegnie ostatnie zawody
ciałem będzie teraz tylko lekko wił
by wybuchnąć fajerwerkami
i pokryć się wiecznymi snami

28 III 2017