zatęchłe komnaty
bez zastanowienia
spisane na straty
bez smutku cienia
porzucone na brzegu
bezludnej przystani
w czarnym śniegu
bez zbawczych sani

komnaty cudowne
piękne i doskonałe
jak chanel gustowne
lecz w tym świecie tak małe
nieistotne w blasku dnia
z łatwością pozostawione
spróchniałe do samego pnia
zapomniane jak fale spienione

zamknięte na spusty cztery
czekając na otwarcie
pożerając nadzieje szczere
zostają skazane na wymarcie

3 IV 2017