to jest ta, która tańczy dookoła
stąpa delikatnie i z gracją
roznosi radość, gdzie tylko zdoła
jest twoją kolejną stacją

z jej palców płyną diamenty
z ust wydostają się lotosy
kuszą jej duszy odmęty
i tajemnicze, dawne losy

aż nierealna się wydaje
w cudowności rozpylona
legendą i mitem się staje
z dobrą chwilą pomylona

inna pojawia się nieoczekiwanie
zabawi parę godzin
lecz znika, gdy świt nastanie
i już czekasz do kolejnych odwiedzin

widzisz podwójnie
rozglądasz wokół
nie, bo potrójnie
niby wzrok jak sokół
ale teraz wszystko wiruje
traci znaczenie
lekko truje
niszczy mienie
bawi się sznurkami
twoimi rękami
jak lalkami
ich kolanami
obijającymi się
o tarcze codzienności
trzęsącymi się
w pudełku wieczności

22.02.2017r.