Jest to wiersz jednej z moich postaci z opowieści [Nie ma to nic wspólnego ze mną]

--------------------------------------------------------

Powiewy porannego wiatru dziś mi powiedziały,

Że powoli mknął ku nas szare chmury smutku,

Pytałam małe wróble i one mi opowiedziały,

Że ucieczka przed nimi nie da żadnego skutku.

Stanęłam u wrót lasu wszelkich tajemnic,

Tam gdzie wspomnienia obracają się w proch,

I stałam tam ze smutkiem, nie mogąc zrobić nic,

Poczułam krople deszczu i ogarnął mnie mrok.

Wspomnienia wróciły do mnie wielkimi falami,

Ponownie ogarnął mnie dawno zapomniany żal,

Moja twarz znów zalała się szklistymi łzami,

A moja dawna radość została nabita na dębowy pal.

Wielka tęsknota i cierpienie wspomnień miłości,

Wspomnienia zapisane w przyschłych różach czasu,

Dlaczego mnie opuściłeś pomimo swej młodości?

Dlaczego zniknąłeś w otchłani zapomnienia lasu?

Teraz mogę kochać tylko melodię szumu liści,

Bo ty zamknąłeś swoje oczy już na wieczność,

Już dawno zapowiedziane cierpienie się teraz ziści,

Braciszku, na twej twarzy już nie zagości radość.

Zasnąłeś już dawno snem z żelaza zbudowanym,

Zostawiłeś mnie dla wiecznej samotności moich łez,

Tylko melodią wspomnienie może zostać odbudowanym,

Przy grobie twoim i rodziców dzisiaj zakwitł piękny bez.

Cierpienie mojej dawnej miłości tylko do ciebie,

Jestem w stanie tylko wyrazić za pomocą mych pieśni,

Moja pieśń będzie trwała tyle ile gwiazdy świecą na niebie,

A mi o mojej dawnej miłości do ciebie tylko cichy sen się śni.