Nawet jeśli piszesz wiersze od niechcenia,

Nigdy nie doprowadź do ich zapomnienia,

Ponieważ twoje słowa to odwieczny dar,

Nie pozwól by zniknęły jak maleńki czar.

Dotrzyj do ludzkich serc, pokonując mury,

Opisuj wszystko, nawet zwyczajne chmury

I opadające płatki kwiatów wiśni,

Bo dzięki temu wszystko będzie jak z baśni.

Wiedz, że tutaj każde marzenie się ziści,

Możesz mieć nawet pałac z złotych liści,

Do tego jest potrzebna tylko twa mowa

I także w sercu zapisane te słowa.

Tak więc pisz do utraty ostatniego tchu,

Od samego ranka do ciemnego zmierzchu,

Potem dziel się z każdym swoimi słowami

I się nie przejmuj błahymi zmartwieniami.