Znam jedno zapomnienie, 

Wiem że to złamane marzenie. 

Mimo że w nas jest smutek, 

Nie traktuj siebie jak wyrzutek. 

Wśród nas nadal jest nadzieja, 

Ta iskra dziury w sercu zakleja. 

Nie na całą wieczność, 

Bo tkwi w nas wielka słabość. 

Nadal płoną płomienie, 

Ja dalej mam to samo marzenie. 

Mówisz że to już koniec.

Pełznie po ciebie zaskroniec. 

Uciekasz w odległe góry, 

Lecisz, aż pod białe chmury. 

Wielki i smutny zapomnienia las. 

Wiecznie ogarnia wszystkich nas.

Dawne wspomnienia do nas wracają. 

I nasze serce ponownie wygaszają.

Samotność powraca, to był sen, 

Byłam w nim gdzieś daleko hen.