"Legenda zapomnianego miasteczka" autorstwa Nietelaria

Przypadek, podstęp czy przeznaczenie?
Mina i Theo w podejrzanych okolicznościach trafiają do miasteczka, o którym zapomniał cały świat. Tajemnicza klątwa nie pozwala im opuścić osobliwego miejsca, dlatego też postanawiają odkryć jej przyczynę i spróbować ją złamać. Czy uda im się wydostać dzięki rozumowi? Czy może będzie im potrzebne do tego trochę magii?

Witam wszystkich w kolejnej recenzji, zaparzcie sobie herbatki i czytajcie.

Opis w cudowny sposób zdradza wszystko i jednocześnie nic. Krótki i zrozumiały przekazuje czytelnikowi wystarczająco wiele, aby zainteresować. 

Theo mimo tego, że ma dopiero czternaście lat jest bardzo inteligentny (nawet inteligentniejszy od swojej starszej siostry) i pokazuje to na każdym kroku, co momentami strasznie denerwuje. Szczególnie wtedy, gdy mamy do czynienia z Gretą, a Theo zachowuje się jakby pozjadał wszystkie rozumy i był lepszy od rudowłosej dziewczynki we wszystkim. Wiadomo, że inteligenci już tacy są, więc i Theo taki jest, co autorce świetnie się udało, tak samo wtedy, gdy chłopak w racjonalny sposób stara się wytłumaczyć barierę, która otacza miasteczko. Jego idealnym przeciwieństwem jest jego starsza siostra - Mina, którą polubiłam jeszcze bardziej do Theo. Z początku dziewczyna wydawała mi się zapatrzona tylko w siebie, ale na szczęście było to tylko chwilowe wrażenie, ponieważ tak samo, jak jej brat Mina chce dobrze dla swojej mamy i chce pomóc bratu w odkryciu zagadki związanej z barierą. Podoba mi się też to, jak broni swoich przekonań, ponieważ wiele osób w takiej sytuacji  by odpuściło, na dodatek tak samo, jak nie lubi swojego pełnego imienia, więc tym też u mnie zapunktowała. Jedynym co mi się w niej nie podobało było jej podejście do chłopaka z zamku, on się stara i chce z nią się przyjaźnić, a ona zachowuje się okropnie wręcz. Jeżeli chodzi o inne postacie to już nie było tak pięknie, na razie każda przedstawiona postać drugoplanowa lub epizodyczna były płaskie w każdym znaczeniu tego słowa. Opiekunka sierocińca potwierdziła wszystkie stereotypy i w ten sposób straciła moją uwagę i minimalną chęć zapoznania się z nią bliżej, tak samo było z dziewczyną ze szpitala. 

Fabuła jest genialna, jeszcze nigdy wcześniej nie spotkałam się z takim pomysłem, choć na początku było trochę zaplątania i wprowadza się czytelnika w błąd, ponieważ osoba czytająca opowiadanie myśli (przynajmniej ja tak miałam), że bariera otacza miasteczko przynajmniej od kilku stuleci. Wydaje mi się, że jest spowodowane tym, jakie są opisy. W rzeczywistości miasto jest odizolowane od reszty świata od raptem trzydziestu lat (jeżeli dobrze pamiętam), to też wydarzenia, o których opowiada Greta wydarzyły się stosunkowo nie dawno. Choć nie widać tego na pierwszy rzut oka, autorka zdobyła mnie dzięki temu, że akcja nie dzieje się w Ameryce lub Wielkiej Brytanii, ale w Niemczech. Genialnym posunięciem jest też wrzucenie kilku tropów w opowiadaniu, czytelnik nie wie tak samo, jak bohaterowie, która wskazówka jest prawdziwa i w jaki sposób rozwiązać sprawę (moja dedukcja jest na takim poziomie, że czasami przeczytam jedno zdanie i wiem już wszystko). Całe opowiadanie jak dotąd jest bardzo dobrze napisane i ma dobrą fabułę.

Zapraszam wszystkich do przeczytania, dlatego że to idealne opowiadanie na deszczowe dni takie jak dzisiaj (Warszawka płynie przez ten głupi deszcz), na pewno komuś przypadnie do gustu.