Las Stormhaven skrywał w sobie wiele sekretów, a Loki, z obrożą pulsującą tajemniczą energią, był zdeterminowany, by je odkryć. Jego instynkt prowadził go przez zarośnięte ścieżki, gdzie każdy krok wydawał się echem dawnych czasów.

Nocami, kiedy światło księżyca przebijało się przez gęste korony drzew, Loki czuł, jak runy na jego obroży delikatnie wibrują, jakby odpowiadały na niewidzialne wezwania ukryte w mroku lasu. Nie był to jednak jasny przekaz, lecz raczej zaproszenie do dalszej podróży, do zgłębiania tajemnic, które były zakorzenione głębiej niż korzenie najstarszych drzew Stormhaven.

Dni mijały, a Loki nie ustawał w swoich poszukiwaniach. Przemierzał starożytne ruiny, przekraczał strumienie, których wody wydawały się szepczące stare zaklęcia, i wędrował przez polany, gdzie światło i cień tańczyły w niezwykłym rytmie. Każde miejsce, które odwiedzał, zdawało się mówić własną historią, ale żadne z nich nie dawało pełnej odpowiedzi na pytania, które nurtowały jego umysł.

Pewnego dnia, podczas gdy słońce zachodziło za horyzontem, malując niebo paletą ognistych barw, Loki stanął na skraju starożytnej polany. W centrum, wśród wysokich traw, wznosił się kamienny ołtarz, na którym wyryte były runy podobne do tych na jego obroży. Loki zbliżył się ostrożnie, czując, jak powietrze wokół niego drży od niewypowiedzianej mocy.

Kiedy dotknął kamienia, runy rozbłysły na moment jasnym światłem, a w jego umyśle pojawiły się fragmenty obrazów - wizje dawnych Strażników Burz, którzy gromadzili się wokół tego samego ołtarza. Były to jednak tylko migawki, które znikały równie szybko, jak się pojawiły, pozostawiając Lokiego z nowymi pytaniami.

Czy ołtarz był kluczem do jego przeszłości? Czy runy były mapą, która mogła go poprowadzić do źródła jego mocy? Loki wiedział, że odpowiedzi są w zasięgu łapy, ale potrzebował więcej czasu i cierpliwości, by je odkryć. Jego podróż była daleka od zakończenia, a każdy dzień przynosił nowe tropy i możliwości.

Z determinacją w sercu i tajemnicą w duszy, Loki kontynuował swoją wędrówkę, wiedząc, że każdy krok przybliża go do prawdy, która czekała na niego gdzieś w cieniu lasu Stormhaven.