Zdawało mi się, iż poznałem wszelką mądrość, jaka jest w Ziemi i Niebie.
Wtedy usłyszałem Głos Ducha Kaedalu.
Który wołał mnie do swoich mrocznych jaskini, gdzie światłość nie sięga i bogowie drżą.
I kiedy zszedłem w ich głębiny, otoczony byłem Jego obecnością.
Dał mi on sześć sztab, na których zapisano mądrości, a mądrości tych nie pojmowałem.
I rzekł On do mnie:
Zejdziesz w niższą część mego królestwa, gdzie mieszkają umarli.
I zszedłem do podziemnej fortecy z kamienia.
Wzniesionej w wielkim ogrodzie, pełnym brzoskwiń i zwierzyny, gdzie były posągi ze złota i drzwi ze srebra.
Jednak wszystko pokryła szarość, a cienie podnosiły lament.
I skierował mnie Duch do cienia Aszartona, mędrca co poznał tajemnice wszelakie.
Rzekłem do niego:
Czemuż jesteś smutny? Żyjesz w najpiękniejszym ogrodzie, a wielki byłeś za życia.
Twoje imię sławią wszystkie krainy i dla Aszamitów jesteś równy bogom.
On mi odpowiedział:
Zaprawdę powiadam, marnością jest wiedza o Niebie i Ziemi.
Albowiem wszystko w Niebie i Ziemi jest marnością.
Kiedy umierałem, ujrzałem przez śmierć po siedmiokroć sto czterdzieści cztery razy więcej niźli przez całe moje życie na Ziemi.
Powiedz mi. Czy śmierć przedłużyć można?
Albowiem to śmierć nas uczy najwięcej, lecz przemija szybciej niż życie.
Wsłuchaj się w mądrość Tyzurów, oni nauczą cię wiele o Bramie.
I powiedział mi wtedy Duch Kaedalu, aby przekazać Aszartonowi sztabę z mądrością z ołowiu.
I kiedy ją otrzymał, rozdarł swe szaty i wykuł swe oczy. I począł rozrywać swe ciało, jako rozrywają sępy bawoła martwego.
I skierował mnie Duch do Nahuemiego, króla co władał całym światem.
Rzekłem do niego:
Czemuż jesteś smutny? Żyjesz w najpiękniejszym ogrodzie, a wielki byłeś za życia.
Przed Twym imieniem drżą wszystkie narody. A dla Katemian jesteś imieniem władzy.
On mi odpowiedział.
Zaprawdę powiadam, obrzydliwością jest władza w Niebie i Ziemi.
Albowiem wszystko w Niebie i Ziemi jest obrzydliwością.
Cóż mi po władzy ziemskiej, kiedy w umieraniu ujrzałem tysiąc królestw, które istnieją w krainach poza?
Powiedz mi. Czy człek podbije Ak-Dumuk, nim wpadnie jedna kropla z Akudy do morza?
Ah Śmierci! Czemuż jesteś taka krótka!?
I powiedział mi wtedy Duch Kaedalu, aby przekazać Nahumiemu sztabę z mądrością ze złota.
I kiedy ją otrzymał, zapłakał i odciął swe genitalia, a ciało swe wystawił na spalenie
I skierował mnie Duch do Nebuwa, wojownika, który nigdy nie został zwyciężony.
Rzekłem do niego:
Czemuż jesteś smutny? Żyjesz w najpiękniejszym ogrodzie, a wielki byłeś za życia.
Ręka Twa silna, pierś Twa wspaniała. Wszystkie narody moc Twą podziwiają.
On mi odpowiedział:
Zaprawdę powiadam, bluźnierstwem jest moc w Niebie i Ziemi.
Albowiem wszystko w Niebie i Ziemi jest bluźnierstwem.
W umieraniu ujrzałem moc i chwałę, niezrównaną nikomu, albowiem od Boga prawdziwego.
Ciało na Ziemi marnieje, a Duch niebieski jest wydany demonom. Jednak w Kraju O Bramach Ze Śmierci wszystko jest wieczne.
Powiedz mi. Czemuż w śmierci nasz wzrok jest marny?
I powiedział mi wtedy Duch Kaedalu, aby przekazać Nebuwowi sztabę z mądrością z żelaza.
I kiedy ją otrzymał, począł krzyczeć i nakłuwać swe ciało nożem.
I skierował mnie Duch do cienia Szameula, księcia co zdobył wszelakie bogactwo świata.
Rzekłem do niego:
Czemuż jesteś smutny? Żyjesz w najpiękniejszym ogrodzie, a wielki byłeś za życia.
Twe pałace po dzień dzisiejszy wielkością słyną, a twe uczty są opiewane w pieśniach.
On mi odpowiedział:
Zaprawdę powiadam, grzechem jest bogactwo w Niebie i Ziemi.
Albowiem wszystko w Niebie i Ziemi jest grzechem.
W umieraniu pojąłem, iż me pałace są jako proch wobec ideału Nicości!
Jej chwała, jako nic znanego ludom. Jest w kolorach nieznanych i w prawdziwej budowie.
Powiedz mi. Czemuż nie możemy umrzeć na zawsze?
I powiedział mi wtedy Duch Kaedalu, aby przekazać Szameulowi sztabę z mądrością z brązu.
Kiedy ją otrzymał, zapłakał donośnie i zanurzył się w kadzi ze stopionym złotem.
I skierował mnie Duch do cienia Meszuma, który najpiękniejszy był ze wszystkich ludzi na Ziemi.
Rzekłem do niego:
Czemuż jesteś smutny? Żyjesz w najpiękniejszym ogrodzie, a wielki byłeś za życia.
Lico twe gładkie, oczy twe jako klejnoty a włosy podobne są jedwabiowi.
On mi odpowiedział:
Zaprawdę powiadam, zbytkiem jest piękno w Niebie i Ziemi Albowiem wszystko w Niebie i Ziemi zbytkiem.
W umieraniu pojąłem, iż me lico jest obrzydliwe przy niepojętej budowie Tych Co Są Poza.
Bowiem mogłem być jak oni! Jednak w tysiąc ciał zostałem przeklęty i w tysiąc cieni.
Powiedz mi. Czemuż śmierć nas nie chce?
I powiedział mi wtedy Duch Kaedalu, aby przekazać Meszumowi sztabę z mądrością z cyny.
Kiedy ją otrzymał, począł gryźć swe paznokcie i zjadł swą twarz oraz ręce.
I skierował mnie Duch do cienia Kelesza, głupca, który w swym życiu marnym jedynie kradł i żebrał.
I kiedy ujrzałem, iż jako jedyny z cieni nie lamentuje, rzekłem do niego:
Czemuż się radujesz? Wszyscy Twoi pobratymcy płaczą.
Odpowiedział mi:
Raduję się, albowiem mam pod dostakiem brzoskwiń i zwierzyny.
Nienawidzę mych pobratymców, bowiem nie zrozumieli Bram Śmierci.
Me umieranie będzie trwało wiecznie.
I powiedział mi wtedy Duch Kaedalu, aby przekazać Keleszowi sztabę z mądrością z gliny.
Kiedy ją otrzymał wielce, zamartwił się na twarzy i odszedł
Powróciłem tedy do Ducha Kaedalu i rzekłem:
Jakie jest znaczenie tego wszystkiego?
On odpowiedział:
Śmierć jest oknem do prawdziwego świata
Wszystko co jest w Niebie i na Ziemi nie istnieje
I jest złe w swej naturze
Przejdź przez wrota śmierci.