Jak się okazuje, w naszej rodzinie nie tylko ja kuchmistrzem nie będę.

Tata: *wkłada do garnka jajka, wlewa wodę, gotuje, po czym idzie do pokoju, zamyka drzwi i w najlepsze ogląda film*

Ja: *siedzi u siebie, na samym końcu mieszkania*

Ja: *w pewnym momencie dociera do niej dziwny stukot, ale nie zwraca na niego uwagi*

Ja: *dopiero po dłuższej chwili ogarnia, że tak brzmi pokrywka od garnka, kiedy coś się za bardzo gotuje*

Ja: *leci na łeb na szyję do kuchni, niczym bohater ratuje nieszczęsne jajka*

Ja: *mamy nie ma w domu, więc czuje się w obowiązku udzielić tacie reprymendy słownej*

Ja: *otwiera drzwi, opiera się o framugę ze skrzyżowanymi rękami, patrzy na tatę zaabsorbowanego filmem* Ekhem

Tata: *zatrzymuje film, odwraca się*

Ja: Nie zapomniałeś o czymś?

Tata: *rozkmina, o czym mógłby zapomnieć* Nie

Ja: To teraz przypomnij sobie, o czym zapomniałeś

Tata: *analyzys* *stuprocentowa pewność, że o wszystkim pamiętał* O niczym

Ja: *wzdycha* Właśnie przybiegłam je ratować...

Tata: *olśnienie, zrywa się z krzesła, ciśnienie normalnie 347/200, biegnie do kuchni zobaczyć, co zostało z jajek* O KURDE