A więc znowu tu jesteśmy.
Chciałabym być kimś więcej niż tylko przyjaciółką,
Więc bądź łagodny dla mnie.
Boję się.
Nigdy nie byłeś ze mnie dumny...

A więc znowu tu jesteśmy.
Bawimy się w udawanie, skradamy się jak zwierzęta.
To miejsce pachnie smutkiem...
Chcę stąd uciec, ale nie mogę Cię zostawić,
W tych odmętach grozy,
Przecież wiesz do czego On jest zdolny...

Gdzie byłeś gdy najbardziej Cię potrzebowałam?
Patrzyłam na Ciebie przez szybę,
Pukłam do Ciebie przez szkło.
Jednak zaślepił Cię ametystowy kamień,
I zanim się obejrzałam wszystko uschło.

Porcelanowe oczy, szkalne serce,
Obróciły się w proch.
Od dawna pragnę Cię spotkać,
Ale w mieście zawsze jest tłok.

Kojąca lawina wspomnień,
Zmysłowe tsunami czułości...
Czy jest miejsce gdzie usłyszeliśmy,
Więcej kłamstw niż miłości?

Purpura peleryny po nocach Ci się śni,
Nie chcesz zasnąć, chociaż mówisz mi,
Że żyjesz w świecie baśni.
Tyle przesiadzianych przy Tobie dni.
Mogę usłyszeć Twoje myśli,
Chociaż nie jesteśmy jeszcze dorośli...

Nie poddawaj się.
Wiem, że masz już tego dość.
Nie wszystko co nasze należy do nas,
Lecz moje szklane serce jest Twoje...