Sakura pov.

Obudziły mnie krzyki z kuchni. Zaspana zeszłam na dół i zapytałam co tu się odwala. Lekko przetarłam oczy i wiedziałam co jest grane. Oin próbowała przekonać Itachi'ego, żeby przyzwać kogoś do życia.
- No ale Itachiiii
Powiedziała Oin słodkim głosem.
- Jedno słowo, trzy litery N-I-E!
Krzyknął Itachi.
- Nie chcesz żeby Izumi i Shisui żyli!?!?
Wykrzyknęła poddenerwowana Oin.
- Dobra ale cicho
Powiedział spokojnym głosem Itachi. Po tym Oin i Itachi wyszli gdzieś. Ja chwyciłam w rękę jabłko i poszłam sprawdzić co u Sasori'ego. To było słodziutkie.

Oin pov.

Po tym jak przekupiłam Itachi'ego, kazałam mu znaleźć dwie osoby a ja musiałam znaleźć DNA Shisui'ego i Izumi. DNA Shisui'ego było trochę trudniej znaleźć, ponieważ jego ciało jakby rozpłynęło się w powietrzu. A DNA Izumi mam już od dawna, są to jej włosy. Mam nadzieję że się uda ich przyzwać do życia, a jeśli ktoś nas nakryje to zwale winę na Itachi'ego.

Po godzinie, spotkaliśmy się w umówionym miejscu i zaczęłam przywoływać do życia Shisui'ego i Izumi. Wcale nie jest tak że chce zeswatać Itachi'ego i Izumi. Wcale...

Sakura pov.

Gdy weszłam do pokoju Sasori'ego zobaczyłam tam małego białego kotka.
- Co to za kotek?
Zapytałam tuląc do siebie kota.
- Myślisz że ja wiem? Przyszedł sobie ze mną do bazy.
Odpowiedziała mi znudzonym Sasori.
- Aha, będzie nazywać się Shiro
Powiedziałam bardziej do siebie niż do Sasori'ego.
- Czemu niby Shiro?
Zapytał Sasori.
- Bo ten kot jest biały
Odpowiedziałam trzymając dalej w rękach kotkę. Po chwili wypuściłam ją na korytarz. Podeszłam do Sasori'ego i zapytałam co mu jest. Zdawał się być zły. Szczerze to się nawet bałam, ale nic nie może mi zrobić.
- Myślałem nad czymś
Odpowiedział mi lekceważąco Sasori.
- Nad czym?
Zapytałam zaciekawiona.
- Nad...
Sasori nie zdążył nić powiedzieć, ponieważ Oin weszła do pokoju i powiedziała żebyśmy szli do salonu, bo musimy kogoś poznać.
Tam zobaczyliśmy...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~Polsat~~~~~~~~~
Yā! Macie na koniec roku szkolnego rozdział, więcej rozdziałów będzie pojawiało się w nocy ponieważ, mam w wtedy spokój i mogę myśleć jak napisać rozdział. To tyle Sayonara mina!