VERHUIS 

Pov: Joyce

Nog nooit deed mijn hart zoveel zeer, dan toen ik mijn eigenlijke huis zie verdwijnen in de verte.

Nog nooit.

Zonder Saharah, zonder Clyde en zonder Afacan...

"Joy, lieverd, help je even met uitpakken?", mijn moeder vroeg me, maar ik schudde mijn hoofd.

No way dat ik ga helpen met een verhuis dat ik alles behalve wilde.

Normaal ben ik altijd heel kleurrijk en leuk gekleed, maar nu zit ik vast in een grijze hoodie, een jeans en mijn typische muts, zelfs al is het 20 graden Celsius buiten? Dan doe ik het nog niet uit.

Die muts was van Clyde.

"Joyce, lieverd.", mama's stem klonk ongeduldiger.

"Nee, mam, ik kom niet helpen, dat weet je.", zei ik.

"Joyce, kom op-,", maar ik onderbrak haar.

"NEE IS NEE, MAM!", riep ik, en ik stap uit de auto om even te gaan wandelen.